محمدجواد اصغری ابراهیم آباد - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
میلاد شیرخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدرضا مظلوم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سپهر مقصودی - دانشجوی کارشناسی روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
فائزه صلایانی - دانشجوی دکترای مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: : با توجه به افزایش روز به روز نرخ بیماری کرونا ویروس، تجربه­ی سطح بالایی از ترس و اضطراب در سراسر دنیا قابل پیش­بینی است. در همین راستا نتایج پژوهش های پیشین نشان داده اند که هر یک از متغیرهای ترس از کرونا و سیستم بازداری رفتاری در پیش بینی اضطراب مرگ نقش تعیین کننده ای دارند؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه ترس از کرونا با اضطراب مرگ و همچنین نقش میانجی گری سیستم بازداری رفتاری در این رابطه بود.   روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود.جامعه آماری این پژوهش، شامل بزرگسالان ایرانی بودند که از این میان، ۶۰۵ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها در مرداد ماه ۱۳۹۹با استفاده از پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر (TDAS)، پرسشنامه ترس از کرونا (FCV-۱۹S) و مقیاس سیستم های بازداری- فعال سازی رفتاری (BAS/BIS Scale)، در شهر مشهد جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد.   یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که اضطراب مرگ با ترس از کرونا (P<۰.۰۱) و سیستم بازداری رفتاری (P<۰.۰۱) رابطه معناداری دارد. همچنین نقش میانجی گری سیستم بازداری رفتاری در سطح ۰۰۱/۰ تایید گردید. نتیجه­گیری: براساس یافته های این پژوهش، ترس از کرونا می تواند از طریق نقش میانجی گری سیستم بازداری رفتاری اضطراب مرگ را پیش بینی نماید.

ترس از کرونا, سیستم بازداری رفتاری, اضطراب مرگ