احمد امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی برق- دانشگاه اصفهان- اصفهان- ایران
بهزاد میرزائیان دهکردی - دانشیار، دانشکده مهندسی برق- دانشگاه اصفهان - اصفهان- ایران
حسام شفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی برق- دانشگاه اصفهان- اصفهان- ایران
محمد فرزان صباحی - استادیار، دانشکده مهندسی برق- دانشگاه اصفهان - اصفهان- ایران

در این مقاله روش کنترل برداری فازی در کنترل سرعت موتورهای مغناطیس دائم داخلی (IPMSM) ارائه شده است. در این کنترل­کننده از دو تنظیم­گر سرعت و جریان استفاده شده است. کنترل­کننده سرعت از نوع فازی و کنترل­کننده جریان از نوع PI کلاسیک است. از الگوریتم ژنتیک در بهینه­سازی ضرایب هر دو کنترل­کننده استفاده شده است. بهینه­سازی با اهداف سرعت پاسخ بالا، خطای حالت دائمی کم به نحوی ­که کنترل­کننده با دقت خوبی تغییرات سرعت و گشتاور را دنبال کند، انجام شده است. در این مقاله دو روش کنترل فازی و کلاسیک با یکدیگر مقایسه شده تا نقاط ضعف و قوت هر کدام بررسی گردد. تغییرات پارامترهای موتور، نویز اندازه­گیری و قطع یکی از فازها در اثر خطا در هر دو روش فازی و کلاسیک بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده رفتار مقاوم کنترل­کننده فازی طراحی شده نسبت به کنترل­کننده انتگرالی- تناسبی است.

کنترل برداری, کنترل کننده فازی, الگوریتم ژنتیک, موتور مغناطیس دائم داخلی