سارا امامقلی پور - Associate Professor, Department of Health Economics and Management, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمد عرب - Professor, Department of Health Economics and Management, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
عباس رحیمی فروشانی - Professor, Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
سیده سمیه فرقانی دهنوی - MSc in Health Economics, Department of Health Economics and Management, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
شهیده اله وردی - MSc in Health Services Administration, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran
سعید باقری فرادنبه - Ph.D. of Health Economics, Health Management and Economic Research Center, School of Health Management & Information Sciences, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

زمینه و هدف: سنجش کارایی بیمارستان ها با توجه به سهم بالای بودجه اختصاص یافته و نیز لزوم تضمین بهترین شیوه استفاده از منابع کمیاب، اهمیت ویژه ای دارد. هدف این مطالعه تعیین کارایی فنی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد با استفاده از روش ترکیبی تحلیل مولفه های اصلی و تحلیل پوششی داده ها بود. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه تحلیلی و از نظر زمانی مقطعی بود که به منظور سنجش کارایی فنی تمامی ۸ بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از واحد آمار و مدارک پزشکی هر بیمارستان جمع آوری گردید. جهت افزایش قدرت تمایز بین واحدهای کارا و ناکارا، افزایش دقت پژوهش و تمایز بیشتر بین بیمارستان ها از نظر کارایی، ابتدا با استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی و بهره گیری از نرم افزار SPSS ۱۶ تعداد ۱۷ شاخص ورودی و خروجی تعدیل و به ۳ مولفه متناسب با تعداد بیمارستان های مورد بررسی تبدیل شدند. با انجام تحلیل مولفه های اصلی، ۷ متغیر ورودی مورد مطالعه به ۷ مولفه اصلی ورودی تبدیل شدند که از این میان، مولفه اول که حدود ۸۳ درصد از پراکندگی داده ها را بازگو می کرد به عنوان مولفه اصلی ورودی انتخاب شد و چون تاثیر بیشتری از متغیرهای منابع انسانی گرفته بود به عنوان شاخص نیروی انسانی نام گذاری شد. همچنین از بین متغیرهای ستانده نیز ۲ مولفه خروجی اول که ۷۶ درصد از واریانس داده ها را بازگو می کردند به عنوان ۲ مولفه اصلی خروجی برای ادامه مطالعه انتخاب شدند که به ترتیب بیشترین تاثیر را از متغیرهای تعداد پذیرش و مدت اقامت بیماران گرفته بودند. سپس مولفه های ورودی و خروجی تعدیل شده وارد نرم افزار Windeap ۲.۱ شده و با فرض بازدهی ثابت و متغیر نسبت به مقیاس، کارایی فنی بیمارستان ها محاسبه و رتبه آن ها مشخص شد. به منظور بررسی تاثیر استفاده از روش ترکیبی به جای روش معمولی سنجش کارایی نتایج حاصل از انجام روش تحلیل مولفه های اصلی –تحلیل پوششی داده ها با نتایج حاصل از روش معمولی تحلیل پوششی داده ها مقایسه شد. یافته ها: نتایج انجام تحلیل پوششی داده ها روی مولفه های اصلی استخراج شده نشان داد ظرفیت ارتقاء کارایی فنی بیمارستان ها به میزان ۱۵ درصد (کارایی فنی: ۰/۸۵۲) وجود دارد. همچنین در ۱ بیمارستان از مجموعه مورد مطالعه بازدهی صعودی، ۳ بیمارستان بازدهی نزولی و ۴ بیمارستان بازدهی ثابت نسبت به مقیاس داشتند. ۳ بیمارستان دارای کارایی فنی ۱، ۲ بیمارستان دارای کارایی فنی بین ۰/۸۰ تا ۱ و ۳ بیمارستان کارایی فنی کمتر از ۰/۸۰ داشتند. از نظر کارایی مقیاس ۵۰ درصد بیمارستان ها و از نظر کارایی مدیریت نیز ۶۲/۵ درصد کارایی ۱ داشتند. نتیجه گیری: میانگین کارایی فنی کل، کارایی مدیریت و کارایی مقیاس براساس روش معمول تحلیل فراگیر به ترتیب ۰/۹۹۹، ۱ و ۰/۹۹۹  محاسبه شد؛ درحالیکه در صورت استفاده از روش ترکیبی میانگین کارایی فنی کل، کارایی مدیریت و کارایی مقیاس به ترتیب ۰/۸۵۲، ۰/۹۴۷ و ۰/۹۰۲ به دست آمد. نتایج موید این موضوع است که استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی با توجه به نقش مهمی که در کاهش هم خطی ها دارد موجب افزایش دقت در پژوهش و تمایز بیشتر بین بیمارستان ها از نظر کارایی می شود.

Efficiency, Hospital, Data Envelopment Analysis (DEA), Principal Component Analysis (PCA), کارایی, بیمارستان, تحلیل پوششی داده ها, تحلیل مولفه های اصلی