پریسا ظاهری - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
رضا داورخواه - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
فاضل ضحاکی فر - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران

غشای درون پلیمری بر پایه پلیمر پلیوینیلکلراید (PVC) حاوی استخراجگر آلامین ۳۳۶ و نرمساز پلی اکسی اتیلنآلکیلاتر (POE) برای انتقال اورانیم از محیط سولفوریکی مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور تاثیر غلظت آلامین ۳۳۶ و نرمساز POE در فاز غشا، غلظت سولفوریک اسید در فاز خوراک، نوع و غلظت فاز بازیابکننده بر میزان شار اورانیم از میان غشا بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که غشای درون پلیمری با ترکیب ۴۰­% وزنی آلامین ۳۳۶، ۲۱/۲۳­% وزنی نرم­ساز POE و ۷۹/۳۶­% وزنی PVC، غلظت M ۱/۰ سولفوریک اسید در فاز خوراک و بازیابکننده آمونیم کربنات M ۵/۰ منجر به بیش­ترین میزان شار اورانیم (s۲ mol/m۷-۱۰×۸۲/۱) از میان غشا میشود. هم­چنین مطالعه اثر غلظت اورانیم در فاز خوراک نشان داد که در محدوده غلظت مورد بررسی، انتقال اورانیم از میان غشا توسط نفوذ یونهای اورانیم از میان لایه انتقال جرم در فاز خوراک و تشکیل کمپلکس بین اورانیم و ماده استخراجگر آلامین ۳۳۶ کنترل می شود. در نهایت پایداری غشای ساخته شده در طول هشت آزمایش بررسی شد که نتایج حاصل از آن حاکی از پایداری کامل غشا در طول پنج آزمایش بود.

غشای درونپلیمری, آلامین ۳۳۶, پلی اکسی اتیلنآلکیلاتر, اورانیم, سولفوریک اسید, آمونیمکربنات