حمزه فراتی راد - ۱. پژوهشکده ی مواد و سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران ایران
محمد قنادی مراغه - ۱. پژوهشکده ی مواد و سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران ایران
حمیدرضا بهاروندی - ۲. مجتمع مواد و فرایندهای ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، صندوق پستی: ۱۷۷۴-۱۵۸۷۵، تهران ایران

مقاومت در برابر اکسایش مکس فاز ۲SiC۳Ti خالص تولید شده به روش مذاب خورانی پیش­سازه­های تیتانیم کاربید متخلخل ساخته شده با روش ریختگی ژلی، در دماهای مختلف ۵۰۰، ۸۰۰، ۱۰۰۰، ۱۱۰۰، ۱۲۰۰، ۱۳۰۰ و C˚۱۴۰۰ در محیط اکسیژن مورد ارزیابی قرار گرفت. ترکیب فازهای اکسیدی تشکیل شده روی سطح نمونه­ها با استفاده از تکنیک پراش پرتو ایکس (XRD) شناسایی شد. ضخامت لایه­­های اکسیدی تشکیل شده روی نمونه­ها با بررسی سطح مقطع نمونه­ها با تکنیک میکروسکوپی الکترون روبشی (SEM) اندازه­گیری شد. به منظور تشریح سازوکار فرایند اکسایش، تجزیه­های گرماوزنی (TG) و گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC) در محدوده­ی دمایی ۲۵ تا ˚C۱۵۰۰ به انجام رسید. یافته­ها نشان داد که تا دمای ˚C۱۰۰۰ افزایش جرم شدیدی به دنبال اکسایش رخ نمی­دهد و با افزایش دما در ورای ˚C۱۰۰۰ فرایند اکسایش تسریع می­شود. از دمای ˚C۱۴۰۰ به بعد اکسایش به حالت پایدار رسیده و شیب افزایش جرم کاهش می­یابد. داده­های مقطع­سنجی لایه­های اکسیدی نشان داد که با افزایش دما به ˚C ۱۴۰۰ ضخامت لایه اکسیدی به ۱۲۱ µm افزایش می­یابد.

فاز مکس ۲SiC۳Ti, رفتار اکسایشی, افزایش جرم