محمدامین امیرخانی دهکردی - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران
مصطفی حسن زاده - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران
محسن اسدی اسدآباد - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران
سیدمحمد میروکیلی - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران

ایمنی در هر نوع آزمایش یکی از موارد بسیار مهم است. آزمایش خمش از جمله آزمون های مهم برای دست­یابی به مشخصه های مواد است. در این مقاله، نرخ دز نمونه­ی استاندارد برای آزمایش خمش گرافیت در رآکتور تحقیقاتی تهران به دست آمد. با استفاده از استانداردهای مختلف مقدارهای دز در فاصله­های مختلف و دو بازه­ی زمانی ۱۵ و ۴۰ روز تابش­دهی محاسبه شد. محاسبه­ها با استفاده از دو کد اوریجین و ام. سی. ان. پی. ایکس انجام شد. مقدارهای ناخالصی ماده با استفاده از دو تکنیک فلوئورسانی پرتو ایکس (XRF) و طیف­سنجی نشر اتمی پلاسمای جفت شده­ی (ICP-AES) اندازه گیری شد. نتیجه­های محاسبه­ها نشان داد که استاندارد کلیبورن و تروبی از استانداردهای دیگر سختگیرانه­تر بوده و نمونه پس از گذشت ۲۰ روز از تابش دهی با رعایت فاصله­هایی در حدود cm ۱۰۰ دارای دز کم­تر از ۱-μSv h ۲ برای انجام آزمایش­ها است. هم­چنین محاسبه­های مربوط به محفظه­ی انتقال نشان داد که محدودیتی در انتقال نمونه­ها وجود ندارد. در نهایت می­توان گفت روش به کار گرفته شده در این پژوهش می­تواند برای دیگر مواد موجود در قلب رآکتور نیز مورد استفاده قرار گیرد.

محاسبه ی دز, مقاومت خمشی, رآکتور تحقیقاتی تهران, اوریجین, ام سی ان پی ایکس