رامین نیرومندی - دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج
مریم اکبری -        استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج
حمزه احمدیان - گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
عباس بخشی پور رودسری - دانشگاه تبریز، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، استاد، گروه روانشناسی

بیماری های مزمن از جمله دیابت در کوتاه مدت با کاهش استقلال و تعامل فرد، بهزیستی ذهنی او را مختل نموده و مشکلاتی را به وجود می آورند. به نظر می رسد مثبت نگری در کمک به این بیماران، نقش موثری را داشته باشد. در این راستا، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطه ی بین مثبت نگری و بهزیستی ذهنی بیماران دیابتی شهرستان بناب انجام گرفت. این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری، کلیه ی اعضای فعال انجمن دیابت شهرستان بناب در سال ۱۳۹۷بودند. از این جامعه، ۵۰۰ نفر با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها به وسیله ی پرسشنامه ی ویژگی های روان شناسی مثبت نگر رشید (۲۰۰۸)، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه ی بهزیستی ذهنی وارویک ادینبورگ (۲۰۰۷) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS-v۲۵ و LISREL-v۸/۸ با مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم از مثبت نگری به بهزیستی ذهنی (۰۵/۰>p ۲۷/۰=β)، مثبت نگری به تاب آوری (۰۱/۰>p ۸۳/۰=β) و تاب آوری به بهزیستی ذهنی (۰۱/۰>p ۸۰/۰=β)، از نظر آماری معنی دار بود. همچنین مثبت نگری به طور غیرمستقیم از طریق تاب آوری نیز بر بهزیستی ذهنی تاثیرمثبت و معنادار داشت (۰۱/۰>p ۶۶/۰=β). اگرچه به خاطر محدودیت ها باید جانب احتیاط را نگه داشت، ولی به نظر می رسد توجه به مدل مثبت نگری، در برنامه درمانی و مشاوره ای بیماران دیابتی مفید باشد.

مثبت نگری, تاب آوری, بهزیستی ذهنی, دیابت