کیانوش کریم پور - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، صندوق پستی: ۴۵۶۳-۱۱۳۶۵، تهران ایران
سیدجابر صفدری - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
سیدمحمدعلی موسویان - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، صندوق پستی: ۴۵۶۳-۱۱۳۶۵، تهران ایران

جاذب سدیوم فلوراید، که یکی از پرکاربردترین جاذب های مورد استفاده در صنایع غنی سازی اورانیوم است، بصورت اشکال پودری و قرص های استوانه ای در دسترس می باشد. حالت خطی-سهموی سرعت واکنش میان اورانیوم هگزافلوراید و سدیوم فلوراید در حالت پودری شکل در مقایسه با روند سهموی-لگاریتمی برای حالت قرصی شکل (به سبب کاهش ناگهانی سرعت واکنش) در نگاه نخست انتخاب پودر سدیوم فلوراید به عنوان جاذب تله های شیمیایی را توجیه پذیر می کند. ولی باید توجه داشت که انتخاب شکل و حالت جاذب تنها با بررسی سینتیک واکنش امکان پذیر نمی باشد و برای بررسی این امر لازم است پارامترهای دیگری از جمله افت فشار و ظرفیت نهایی جذب نیز مورد توجه قرار گیرد. بر این اساس، اثرهای شکل و اندازه جاذب بر پارامترهای ذکر شده مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی ها نشان داد اگرچه در نگاه نخست اولویت استفاده با شکل پودری جاذب سدیوم فلوراید است ولی کاهش افت فشار و افزایش ظرفیت جاذب در اثر افزایش اندازه ذرات مهمترین عواملی هستند که سبب می شوند تا در واکنش های کمپلکسی مانند آنچه در واکنش میان اورانیوم هگزافلوراید و سدیوم فلوراید رخ می دهد، جاذب های پودری، یا ذرات کوچکتر مورد استفاده قرار نگیرند.

سدیوم فلوراید, اورانیوم هگزافلوراید, تله شیمیایی, قرص های جاذب, پودر, جذب سطحی, مساحت سطحی, افت فشار