زکیه زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه فردوسی مشهد
عباس اسماعیلی زاده - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه فردوسی مشهد
حسن نقی زاده - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه فردوسی مشهد

 ورود به عرصه­ واکاوی دقیق معانی واژگان، از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ زیرا گاه ممکن است یک واژه علاوه بر معنای ظاهری خود، مفاهیم عمیقی را افاده کند. در این جهت، بررسی معانی دقیق واژگان و نیز اصطلاحات قرآنی از طریق تامل در برداشتهای قرآنی، می تواند راهگشای مطالعات بعدی باشد. واژه «صدیق» یکی از واژگان بهکاررفته در زبان عربی و آیات قرآن کریم است که هم در خصوص معنای آن میان اهل لغت، اختلاف نظر مشاهده می­شود و هم در تعریف قرآنی آن با آنچه لغت دانان مطرح کرده­اند، تفاوتهایی به چشم می­خورد.     این نوشتار پس از تبیین دیدگاه لغت دانان درباره معنای واژه صدیق و نیز دیدگاه مفسران، کوشیده­است مقصود قرآنی واژه را با تدبر در آیات مربوط روشن نموده، به این وسیله از مراد خداوند در مورد مقام صدیقین پرده بر­دارد. دستاورد بحث این است که مقام صدیقین، مقامی غیر اکتسابی، اما مترتب بر مقدمات و زمینه­های اکتسابی و برخوردار از موهبت و نعمت ویژه­ الهی است.

صدیق در قرآن, صادقین, ولایت و معرفت, «منعم علیهم»