احمد آغشلوئی - دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، پردیس فنی و مهندسی دانشگاه شهید بهشتی
مجتبی شوریان - دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، پردیس فنی و مهندسی دانشگاه شهید بهشتی

برای طراحی سازه های بزرگ آبی، لازم است که بیشینه سیلاب محتمل PMF در حوضه بالادست سازه موردنظر تعیین شود. در برآورد PMF یک حوضه آبریز، جغرافیای وسیعی باید مطالعه شود که ازلحاظ فرآیندهای هیدرولوژیکی ، هواشناسی و اقلیمی، پیچیده و متنوع بوده و پارامترهای آن نیز عدم قطعیت زمانی و مکانی زیادی دارند. در مطالعه موردی این مقاله، برای PMF سد لتیان و حوضه آبریز بالادست آن به مساحت حدود ۶۹۹ کیلومترمربع، چهارده ایستگاه باران سنجی موجود در حوضه بالادست سد، به عنوان داده های ورودی و سری زمانی هفتادساله هیدرومتری در محل سد هم بهعنوان داده مشاهداتی استفاده شده است. ابتدا با کمک نرمافزار BFI+۳.۰، جریان پایه از آبدهی رودخانه جداشده است. سپس مدل هیدرولوژیکی باران-رواناب بر اساس اطلاعات جغرافیایی حوضه بالادست در نرم افزار ArcGIS ساخته شده و با کمک افزونه HEC-GeoHMS، تشکیل شد. سپس در نرم افزار HEC-HMS، پارامترهای مدل، بر اساس داده های مشاهداتی، واسنجی شدند. در گام بعدی، با کمک تحلیل فروانی بارش در ۱۴ ایستگاه باران سنجی بالادست، مقدار حداکثر بارش محتمل PMP برآورد شد که به صورت هایتوگراف طراحی در مدل فوق الذکر شبیه سازی شده و مقدار PMF به دست آمد.

مدلسازی بارش-رواناب، حداکثر سیلاب محتمل (PMF)، حداکثر بارش محتمل (PMP)