الهه علیزاده - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محسن آروین - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
سارا درگاهی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

توده نفوذی پلاژیوگرانیتی، در بخش گابرویی مجموعه افیولیتی نیریز، واقع در جنوب شرق شیراز، رخنمون دارد. این توده از نظر سنگ شناسی شامل تونالیت و ترونجمیت است و تماس آن با گابروهای اطراف به صورت واضح و در مواردی پوشیده است. بافت غالب آن ها گرانولار غیر همسان دانه، گرانوفیری و میکروگرافیک است. کانی های اصلی پلاژیوگرانیت ها شامل کوارتز، پلاژیوکلاز و فلدسپار سدیک و کانی های فرعی به مقدار کمتر از ۱۰ درصد شامل آمفیبول همراه یا بدون پیروکسن، اوپاک و به ندرت تیتانیت و زیرکن است. بر اساس مطالعات زمین شیمیایی، پلاژیوگرانیت ها از نوع کالک آلکالن و متاآلومینوس هستند و دارای ویژگی های گرانیت نوع I و محیط تکتونیکی پشته میان اقیانوسی و قوس آتشفشانی هستند. الگوی عناصر نادر خاکی به هنجار شده به کندریت پلاژیوگرانیت ها، یک تهی شدگی مشخص از عناصر نادر خاکی سبک همراه با الگوی تقریبا مسطح در بخش عناصر نادر خاکی سنگین را نشان می دهد. به نظر می رسد که ماگمای سازنده این سنگ ها در یک محیط تکتونیکی پهنه بالای فرورانش از ذوب بخشی سنگ های بازیک حاصل شده باشند که این سنگ منشا خود قبلا از ذوب یک گوشته تهی شده هارزبورژیتی نشات گرفته است.

افیولیت نیریز, پلاژیوگرانیت, پهنه فرورانش, قوس آتشفشانی, پشته میان اقیانوسی