ملیحه شاه زیدی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن موید - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
شوجی آرایی - پژوهشکده علوم و مهندسی، دانشکده سیستم های طبیعی، دانشگاه کانازاوا، ژاپن
تهمینه پیرنیا - پژوهشکده علوم و مهندسی، دانشکده سیستم های طبیعی، دانشگاه کانازاوا، ژاپن
جمشید احمدیان - گروه زمین شناسی، دانشگاه پیام نور، ۳۶۹۷-۱۹۳۹۵، ج. ا. ایران

توده گرانیتوییدی S-type میشو در جنوب غرب مرند (بین گسل های شمالی و جنوبی میشو) و شمال غرب ایران و دامنه شمال غربی کوه های میشو رخنمون داشته و در سنگ های دگرگونی پرکامبرین (سازند کهر) تزریق شده است. این توده از لحاظ سنگ شناسی در برگیرنده طیفی از سنگ های نفوذی اسیدی شامل گرانودیوریت، مونزوگرانیت، سینوگرانیت و گرانیت دومیکایی بوده و توسط دایک های اسیدی و بازیک قطع شده است. حضور انکلاوهای سورمیکاسه شواهدی از کانی های دیرگداز و حضور رستیت را نشان می دهد. بر اساس مطالعات صحرایی، پتروگرافی و زمین شیمیایی، سنگ های توده نفوذی کوه میشو در گروه گرانیتوییدهای نوع S قرار می گیرند و دارای ماهیت کالک آلکالن پتاسیم دار و از نوع پرآلومین هستند. در نمودارهای تغییرات عناصر کمیاب به هنجار شده به کندریت و گوشته، اغلب این سنگ ها غنی شدگی از LREE و LILE، تهی شدگی از HREE و HFSE و آنومالی منفی Eu، Ta، Nb، Ti، Sr و Ba نشان می دهند که ویژگی ماگماتیسم مرتبط با فرورانش است. داده های زمین شیمیایی در کنار موقعیت نمونه ها بر روی نمودارهای مختلف تمایز محیط تکتونیکی، نشان می دهد که این سنگ ها، با گرانیت های کوه زایی قابل مقایسه است.

لوکوگرانیت, زمین شیمی, پرآلومینوس, S-type, گرانیت های کوه زایی