ابوالفضل سلطانی - دانشیار، تهران، لویزان، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، دانشکده مهندسی عمران
پویا عابد - دانشجوی کارشناسی ارشد ،تهران، لویزان، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، دانشکده مهندسی عمران

در این پژوهش اثر سپیولیت به عنوان یک افزودنی معدنی به منظور بهسازی خاک رس کائولن مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور ابتدا سنگ هایی از منطقه تنبو واقع در جنوب شرقی شهرستان میناب در استان هرمزگان که شامل الیاف سپیولیت و هم چنین کانی های دیگر که عمدتا هارزبورژیت و کلسیت بود، استخراج شد و برای تهیه مخلوطی یکنواخت و همگن به مرکز تحقیقات آزمایشگاهی جهاد دانشگاهی واقع در پارک علم و فناوری کرج فرستاده شد تا در این مرکز آسیاب شود. به منظور شناخت بیشتر مواد مصرفی، از سپیولیت و خاک کائولن آنالیزهای DLS، BET، XRD و XRF گرفته شد. جهت بررسی نقش افزودنی ها بر خصوصیات مکانیکی خاک کائولن آزمایش های حدود آتربرگ، تراکم و مقاومت فشاری تک محوری-محصور نشده (UCS) برای طرح اختلاط های مختلف انجام شد. در طرح اختلاط های این پژوهش از ۱، ۳ و ۵ درصد وزنی پودر سپیولیت به عنوان افزودنی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که پودر سپیولیت موجب افزایش مقاومت فشاری خاک کائولن شده است بطوریکه با افزودن درصد بهینه (۳ درصد وزنی) پودر سپیولیت، مقاومت فشاری محصور نشده نمونه ها نسبت به نمونه شاهد برای سن ۲۸ روزه ۲/۴۴ برابر شده است. براساس آزمایش های تعیین حدود آتربرگ، با اضافه نمودن پودر سپیولیت به خاک کائولن مرشون، حد روانی و حد خمیری افزایش و شاخص خمیری کاهش یافته است. هم چنین با افزایش روند درصد پودر سپیولیت به خاک کائولن، وزن مخصوص خشک بیشینه خاک کاهش و درصد رطوبت بهینه ی آن افزایش یافت.

رس کائولن، سپیولیت، مقاومت تک محوری