مهدیه برخورداری - دانشجوی دکتری مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان،ایران
بهرام شاهدی - استادیار گروه معماری، انشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان،ایران

سلامت انسان متاثر از عوامل مختلفی می باشد. یکی از عوامل مهم تعیین کننده سلامت در شهرهای امروزی، فضای معماری و محیط ساخته شده توسط انسان می باشد. معماری و سلامت به ظاهر دو حیطه جدا از یکدیگر تلقی و فاکتورهای معماری بر سلامت عمدتا نادیده گرفته شده است. از طرفی میزان افزایش استرس های پیرامونی و افسردگی مردم در جوامع امروزی به صورت قابل توجهی در حال افزایش می باشد. بر طبق شواهد موجود، محیط اطراف ما به همان میزان که می تواند عاملی مهم در حفظ و ارتقا سلامت ما باشد، قادر به ایجاد و یا تشدید بیماریهای جسمی، روانی و اجتماعی می شود. تحقیقات متعدد در زمینه معماری و سلامت حاکی از آن است که ناسازگاری بین معماری و سلامت جسمی، اجتماعی و روانی سبب سلب آرامش و آسایش انسان می شود. بر این اساس امروزه در دنیا به موازات رویکردهای مبتنی بر دارو درمانی، رویکرد جدیدی به نام معماری درمانی به عنوان مکمل شفابخش مطرح می باشد. در این مطالعه تلاش شده پس از روشن شدن مفهوم معماری درمانی، با بکارگیری روش توصیفی-تحلیلی و با مطالعه منابع و شواهد معتبر موجود و با توسل به الگوی برنامه دهی رابرت هرشبرگر و جدول هکتیز، اقدام به استخراج مولفه ها و قابلیت های موثر در معماری گردد و در واقع مهم ترین ارزش های معماری در ارتقا شفا بخشی و سلامت انسان مورد بررسی قرار گیرد.

معماری، معماری درمانی، روانشناسی محیط، سلامت