عبدالباسط فتحی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیکی،تهران، ایران
سجاد رضائی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی پویش، قم، ایران

هدف اصلی این مطالعه تحلیل عملکردی قیر پایه با درجه نفوذ ۱۰۰-۸۵ (PG۵۸-۲۲) اصلاح شده توسط پلیمر پلی بوتادین رابر و استایرن بوتادین رابر است. در ابتدا قیر و افزودنی ها با کمک دستگاه مخلوط کن برش بالا مخلوط گردیدند. به جهت بررسی اثر پلیمر استایرن بوتادین رابر، مقدار پلیمر پلی بوتادین رابر ثابت و برابر ۳ درصد وزنی قیر در نظر گرفته شد و پلیمر استایرن بوتادین رابر در درصدهای مختلف ۳، ۵ و ۷ درصد وزنی قیر در نظر گرفته شد. سپس آزمایش های نقطه نرمی، درجه نفوذ، کشش پذیری، پایداری انبارداری، فراس و ویسکومتر چرخشی انجام شد. نتایج نشان داد با افزودن پلیمر استایرن بوتادین رابر و پلی بوتادین رابر به قیر نقطه نرمی افزایش، درجه نفوذ کاهش، نقطه شکست فراس کاهش، ویسکوزیته دورانی افزایش می یابند. در این آزمون ها تاثیر استایرن بوتادین رابر بیشتر از پلی بوتادین رابر بوده است و این موضوع به این دلیل است که استایرن بوتادین رابر قیر را سفت نموده است. آزمایش کشش پذیری نشان داد که پلیمر پلی بوتادین رابر، خاصیت کشش پذیری قیر را به شدت بدتر نموده و بدین دلیل این پلیمر بدون اصلاح کننده کشش پذیری عملا کاربردی در قیر ندارد و با کاربرد پلیمر استایرن بوتادین رابر به دلیل افزایش قابل توجه خصوصیت کشش پذیری، این خصیصه را در ترکیبات دوگانه پلیمری کنترل نموده است و مطابق آزمون فراس، منجر به بهبود ۱۶ درجه سانتی گراد در نقطه شکست فراس از قیر خالص با دمای ۹- درجه سانتی گراد به ۲۵- درجه سانتی گراد در ترکیب B۳P۵S گردیده است. این در حالیست که مطابق آزمون پایداری انبارداری، بر خلاف پلیمر استایرن بوتادین رابر، این پلیمر پلی بوتادین رابر است که پایداری انبارداری دارد و عملا کاربرد پلیمر استایرن بوتادین رابر بدون اصلاح کننده پایداری انبارداری در قیر امکان پذیر نیست که در ترکیبات دوگانه پلیمری، پلیمر پلی بوتادین رابر توانسته به پایداری انبارداری کمک نماید.

قیر، پلی بوتادین رابر، استایرن بوتادین رابر