حسن ستاری ساربانقلی - دانشیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
کوثر احمدزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص) تبریز، تبریز، ایران

آموزش در موزه از قرن بیستم مطرح است. امروزه موزه ها از مفهوم محل نمایش آثار، به مکان پرورش استعدادها و تجربه عملی علوم بدیع که ذهن انسان را به چالش بکشد، تبدیل میگردند. کودکان با زندگی در شهرهای با تکنولوژی پیشرفته، برای تجلی استعدادها، نیازمند حضور در چنین محیطی هستند. موزه های کودک در نقش مکملی مدارس، اهمیت آموزش کودکان و نیاز روزافزون جامعه به آنها برای پیشرفت و استقلال، ضرورت ایجاد را مشخص می سازد. پژوهش حاضر با روش تحقیق کیفی و توصیفی و از حیطه علم فیزیک بررسی میگردد. علمی که در تمام زمینه های زندگی حائز اهمیت است. ریشه های درک محیطی در انسان از کودکی شکل میگیرد. کودک در مواجهه با محیط رشد می کند. کودکان خلاق اند و خلاقیت از ویژگیهای اساسی دوران کودکی است. طبق پژوهشها، موثرترین عامل در ارتقاء خلاقیت، تاثیر فضای معماری است که کمتر موردتوجه است؛ بنابراین، کودک و درک او نقش اصلی شکل دهنده کالبد معماری فضای موزه است و آن را تحت تاثیر قرار میدهد. مهمترین بحث، اهمیت به کودکان و تقویت خلاقیت آنها در حیطه علم فیزیک، توسط موزهای است که اشتیاق به یادگیری را در کودکان گسترش دهد. در حال حاضر کشور ما با کمبود این فضاها روبرو است. معماران با طراحی فضاها، به نحوی نقش تربیت افراد را دارند و به دلیل تاثیرپذیری بیشتر کودکان، در طراحی فضاهای کودکان این نقش اهمیت بیشتری دارد؛ بنابراین، بایستی طراحان خلا را با طراحی محیطی پویا و منعطف برای برقراری ارتباط با کودکان و پاسخ به نیازهایشان که بتوانند از یادگیری لذت برند، پر کنند.

طراحی معماری، موزه کودک، خلاقیت، کودک، علم فیزیک.