صدف لطفعلی پوررزاقی ماهانی - دانشجو کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی
مریم میراحمدی - دکترا فقه و مبانی حقوق اسلامی عضو هیات علمی آموزش عالی شاندیز

یکی از قدیمی ترین جرایم علیه اموال و مالکیت سرقت است که همواره جوامع بشری از گذشته دور تاکنون با آن مواجه هستند و در همه ی زمان ها به شدت با آن مقابله شده است. سرقت حدی جرمی خاص و متسقل از سرقت تعزیری بوده که قانونگزار برای آن مجازات تعیین کرده است. قانونگزار در ماده ی ۲۶۶ شرایط سرقت حدی را مشخص کرده است. در فقه مجازات جرم سرقت، بطور عام قطع ید است و در قانون مجازات اسلامی طبق نظر فقهای امامیه برای جرم سرقت حدی، مجازات خاصی پیش بینی شده است اما از این قانون کلی، مواردی نیز استثناء شده است از جمله در صورتی که سارق، پدر یا جدپدری صاحب مال باشد از عمومات و اطلاقات قانونی یعنی قطع ید مستثنی شده اند، البته مشروط به شرایطی که در این مقاله به آن می پردازیم. همچنین در بین فقهای امامیه و فقهای اهل سنت نظرات فراوانی در رابطه با الحاق حکم مادر به پدر در حکم سرقت می باشد و همین طور ادله و دیدگاه های متفاوت مبنی بر عدم اجرای کیفر قطع ید نسبت به پدر در فقه امامیه و نبست به پدر و مادر در فقه عامه. این مقاله به روش توصیفی_تحلیلی به بررسی جرم سرقت در روابط بین والدین وفرزندان با تکیه بر دیدگاه های مختلف احکام مذاهب اسلامی پرداخته است.

سرقت، قطع ید، اموال فرزند، والدین