محمد تاجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی_طراحی فرآیند دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مصطفی لشکربلوکی - دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل دانشیار، مهندسی شیمی
مجید پیروی - دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل دانشیار، مهندسی شیمی

مدیریت پسابهای نفتی تولید شده در صنایع پتروشیمی و پالایش نفت خام، از نظر عملی و زیست محیطی یک چالش بسیار بزرگ محسوب میشود. به دلیل عملکرد ضعیف روشهای متداول در تصفیه امولسیونهای پایدار نفت و آب، استفاده از فیلتراسیون غشایی به عنوان یک فناوری کارآمد در این امر به حساب می آید. با این حال، کارایی این غشاها به شدت توسط رسوب ذرات نفت درون حفرات و روی سطح غشا محدود می شود. در این مقاله سعی شده است تا با اضافه کردن مایع یونی [C۱۲mim][CL] به غشای پلیمری مبتنی بر پلیاترسولفون، این گرفتگی را به حداقل رسانده تا فلاکس عبوری و طول عمر غشا را افزایش بدهیم. این مایع یونی به محلول ریخته گری حاوی ۱۲ و ۱۷ درصد وزنی پلیمر افزوده شد و مشاهده شد که فلاکس عبوری از غشا ۱۲ و ۱۷ درصد وزنی پلیمر با اضافه کردن مایع یونی به ترتیب از ۳۱۵/۳ lit/m۲.hr و ۸۶/۹ به ۴۴۳/۴ lit/m۲.hr و ۳۰۳/۵ ارتقا یافت. همچنین میزان پسزنی نفت نیز از ۷۰ و ۸۵ درصد به ۸۳ و ۹۸ درصد افزایش پیدا کرد. این افزایش فلاکس ناشی از افزایش آبدوستی بوده که توسط آنالیز زاویه تماس نیز قابل مشاهده میباشد.

تصفیه پساب نفتی، غشا، پلیاترسولفون، مایعات یونی