یزدان موحدی
معصومه موحدی
تورج هاشمی
نعیمه ماشینچی عباسی
زهره بازگیر

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی نقش پیش بینی کنندگی سازه های روان شناختی دینداری، حمایت اجتماعی، جو خانوادگی و افسردگی با میزان افکار خودکشی دانشجویان بوده است. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش پیمایشی بود که در آن ۱۰۶۷ دانشجوی مشغول به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی لرستان به مقیاس افکار خودکشی(اس.آی.اس)، پرسشنامه های دینداری آرین، حمایت اجتماعی زیمت و فارلی، جو خانواده رادولف موس و پرینس موس و پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته ها:سازه های دینداری، حمایت اجتماعی، جو خانوادگی و افسردگی، توانستند ۵۴ درصد از تغییرات افکار خودکشی دانشجویان را تبیین کنند. جو خانواده بیشترین مقدار رابطه و قدرت پیش بینی کنندگی را در مورد افکار خودکشی داشت. نتیجه گیری: خودکشی و عوامل مستعدکننده آن در کشورهای مختلف، به دلیل وجود تفاوتهای اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی متفاوت است و پیشگیری از رفتار خودکشی و کنترل عوامل مستعدکننده آن نیاز به برنامه ای جامع و چندبخشی در سطح جامعه دارد و تنها محدود به مداخله در بخشهای پزشکی یا روان پزشکی نیست. نتایج این تحقیق می تواند به یافتن زمینه های وقوع خودکشی در میان دانشجویان کمک و راهکارهایی را برای پیشگیری و کاهش نرخ خودکشی در کشور پیشنهاد کند.

دینداری, حمایت اجتماعی, جو خانوادگی, افسردگی, خودکشی, دانشگاه