محمود صبوحی
مصطفی مردانی

استفاده از مدل های برنامه ریزی ریاضی برای حل مسایل تخصیص بهینه منابع آب در سال های اخیر مورد توجه قرارگرفته است. در این میان عامل عدم حتمیت یکی از عوامل مهم و بنیادی در مدل سازی این گونه مسائل است. در مطالعه حاضر، مدلی برای تخصیص بهینه آب در شبکه آبیاری نکوآباد در استان اصفهان برای سال های ????- ???? ارایه شده است. جهت اعمال شرایط عدم حتمیت از دو روش برنامه ریزی با پارامترهای بازه ای (IPP)‎ و برنامه ریزی فازی بازه ای دو مرحله ای با برش های ? نامتناهی (TSIFP)‎ استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش میزان حفاظت سیستم در مقابل عدم حتمیت (استفاده از روش TSIFP به جای IPP)‎، مقدار حد میانی کل سود ناخالص کشاورزان حاصل از انتقال آب در طی سه سال افق برنامه ریزی از ?‎/???? به ???? میلیارد ریال (?‎/? درصد) کاهش می یابد. در نهایت، استفاده از الگوی تخصیص ارایه شده در روش TSIFP جهت حفاظت بیشتر سیستم در مقابل خسارت های ناشی از عدم اعمال شرایط نامطمئن برای آب قابل دسترس توصیه می شود. جهت جبران کاهش سود ناخالص کشاورزان در این الگو، سیاست های افزایش کارایی توصیه می شود. همچنین، اصلاح سازه های قدیمی شبکه آبیاری نکوآباد در دو منطقه نجف آباد و فلاورجان با بیشترین مقدار تخصیص آب برای کاهش اتلاف آب در این شبکه توصیه می شود.

سود ناخالص, تخصیص آب آبیاری, عدم حتمیت, شبکه نکوآباد, تخصیص اراضی کشاورزی