ماشاالله خامه چیان - بخش زمین شناسی دانشگاه تربیت مدرس

در طراحی سازه های مهندسی معمولا دو بررسی به صورت مجزا انجام می گیرد: مطالعات زمینشناسی از قبیل ریخت شناسی، وضعیت لایه بندی خاک و سنگ و غیره، و مطالعات ژئوتکنیکی از قبیل مکانیک خاک و مهندسی پی که بر اساس ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی خاک و سنگ محل سازه مورد نظر انجام می گردد. جالب توجه است که اخیرا ارتباط بینن این دو موضوع در ارزیابی ویژگیهای مهندی خاکها بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. همانگونه که Mitchel (1992) اشاره کرده است که تعیین مشخصات خاکهای غیر اشباعنیاز به آگاهی از ماهیت مواد و تاریخچه رسوبگذاری آنها دارد در این بررسی سعی شده است داده های مربوط به تراکم پذیری خاک در دشت ساگا – ژاپن که به صورت نشست زمین نمود پیدا کرده است. در ارتباط با شرایط زمین شناسی منطقه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. دشت ساگا با ارتفاع کمتر از 5 متر از سطج دریا و مساحت حدود 400 کیلومتر مربع در جنوب غربی ژاپن در جزیره کیوشو قرار دارد. این دشت بوسیله سنگهای گرانیتی و متامورفیک مزوزوئیک و رسوبات پالئوسن و سنگهای ولکانیک نئوژن و دریای آریاک (Ariake Sea) احاطه می گردد. سه رودخانه اصلی در این دشت جاری است که پس از رسوب گذاری مقدار قابل ملاحظه ای از رسوبات در دشت به دریای آریاک می ریزند. رسوبات تراکم پذیر با ضخامت تا 200 متر در بعضی نقاط، سطح دشت را پوشانده است که به علت متراکم شدن این لایه ها (عمدتا قسمتهای فوقانی) نشستی حدود 1/09 متر در فاصله زمانی بین سالهای 1992-1957 در ای دشت رخ داده است.