علیرضا حدادی - دکترای جامعه شناسی دانشگاه تهران

حیث تقسیم علوم از یکدیگر، به تفاوت در موضوعات یا رو ش ها یا غایات است. در سده اخیر میان رشته ای ها چنین مرزگذاری هایی را تغییر داده و در اکثر این معیارها همپوشانی ایجاد کرده اند. «انسان» موضوع مشترک بسیاری علوم از مهندسی تا اجتماعی است؛ اما این موضوع مشترک، خود نزاع هایی را میان علوم انسانی و علوم تکنیکی به بار آورده است. مسئله طبیعی انگاری و قابل محاسبه دیدن موضوع علم، یعنی انسان، از مهم ترین این نزاع هاست. لذا هر یک از میان رشته ای ها باید برای برقراری پیوند میان دو سر انسانی و تکنیکی خود، ابتدا مبانی هستی شناختی و انسان شناختی خود را محل بحث مجدد قرار دهد. مقاله حاضر تلاش می کند با پیگیری وضع طبیعی و بحرانی انسان و جهان و گفت وگو درباره محاسبه امر محاسبه ناپذیر، قانون و رسانه را به مثابه ظرفی برای حکمرانی از طریق میان رشته ای ها مطرح نماید.

انسان، وضع طبیعی، محاسباتی، علوم شناختی، علوم اجتماعی، زبان، تکنیک