اسماعیل ملک اخلاق - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان
شاهرخ بیگی - دانشجوی دکتری سیاست گذاری بازرگانی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان
محمدرضا رخیده - دانشجوی دکتری سیاست گذاری بازرگانی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان

با توجه به ماهیت پویای بازارهای کسب وکار، سازمان ها شاهد تغییر سریع در سیستم های ارزیابی عملکرد خود در سه دهه گذشته با بیشتر ابزارهای سنجش عملکرد بوده اند. در سال های اخیر محققان دانشگاهی به اهمیت سیستم های اندازه گیری استراتژیک از جمله اقدامات غیرمالی و مالی توجه فزایندهای داشته اند. شرکت های مشتری محور از شاخص های غیرمالی و سیستم های چند معیاری برای اندازه گیری عملکرد خود استفاده می کنند . یکی از گسترده ترین ابزارها، کارت امتیازی متوازن (BSC) است. مفهوم کارت امتیازی متوازن یک ابزار جامع است که در آن هر واحد سازمانی باید فعالیت هایش را برای رسیدن به اهداف خاص در رابطه با تعریف استراتژی کسبوکار تطبیق دهد . کارت امتیازی متوازن نه تنها به عنوان یک سیستم اندازه گیری استراتژیک بلکه به عنوان یک سیستم کنترل استراتژیک در نظر گرفته شده است که می تواند اهداف سازمانی و شخصی را با استراتژی کلی همسو کند. در طول یک دهه از ظهور آن، اکثریت قریب به اتفاق ۱۰۰۰ شرکت برتر مجله فورچون درحال اجرای کارت امتیازی متوازن بوده اند. علیرغم اتخاذ گسترده ، یک بدنه رو به رشد از تحقیقات، خصوصا در مفهوم، کاربرد و عملکرد آن محدودیت هایی را در BSC پیدا کرده اند. این تحقیقات ادعا میکند که این محدودیت ها می تواند اثربخشی BSC را تضعیف کرده و یا باعث شود که شرکت ها به طور کلی کارت امتیازی متوازن را برای گزینه های سنجش عملکرد بهتر رها کنند. از این رو، هدف اصلی این مقاله ارائه یک بررسی از کارت امتیازی متوازن به عنوان ابزاری برای اندازه گیری عملکرد و بحث در مورد کاربردها و محدودیت های این روش می باشد

ابزارهای مدیریت عملکرد ، سیستم های کنترل مدیریت، کارت امتیازی متوازن