سعید معادی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان
هادی همتیان - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان

ویروس بدون مرز کرونا و شیوع این بیماری عجیب، تجربه جدیدی را بر نحوه زندگی مردم جهان از خود به جا گذاشت، تجربه ای خاص که تاکنون هیچ کجای تاریخ جهان با این شدت، کیفیت، سرعت و فراگیری توام با اختلال و پیامدهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اختلال در ارتباطات میان فردی و اجتماعی ثبت و ضبط نشده است. در این میان یکی از آثار مقابله با بیماری کرونا که در قالب استفاده از ماسک بر روی صورت در جهت مراقبت از سلامت جسمی و جلوگیری از شیوع و قطع زنجیره این بیماری در سطح بسیاری از کشورهای جهان به عنوان یک تکلیف بهداشتی و وظیفه انسانی و اجتماعی بروز کرده است، باعث شده است تا این اقدام بهداشتی و پیشگیرانه به نحوی در شکل گیری ارتباط کلامی و غیر کلامی میان فردی و امکان انتقال صحیح و کامل پیام اثر گذاشته و با ایجاد اختلال و پارازیت در یک فرایند ارتباطی، تاثیر پیام را به صورت باید و شاید و به شکل کیفی تحت الشعاع قرار دهد، زیرا در ارتباطات انسانی علاوه بر مکانیزم گفتاری که به صورت کلامی در انتقال پیام مورد استفاده قرار می گیرد، حرکات بدنی به ویژه اندام های سر و صورت (که خود به اشارات ابروان، چشم، بینی، دهان و لب تقسیم می شود)، نیز نقش بسزایی در برقراری ارتباط دارند و حتی جنبه هایی از این حرکات می توانند نقشی اساسی تر از مهارت های کلامی در برقراری ارتباط ایفا کنند به نحوی که جایگزین پیام های کلامی می شوند، پیام های کلامی را تقویت می کنند و در جهت خلاف ورود پیام های کلامی عمل می کنند.

ماسک، ارتباطات میان فردی، ارتباطات کلامی، ارتباطات غیر کلامی، غیرکلامی، زبان صورت، کرونا