میترا یاری - طلبه سطح ۳، حوزه علمیه نرجسیه سنقر و

وقتی صحبت از سبک زندگی می شود، مقصود رفتارهایی که به صورت اتفاقی از فرد سر می زند نیست؛ بلکه مقصود رفتارهایی است که زمینه های درونی آن در فرد وجود داشته و بر اساس الگوهای رفتاری و زمینه های درونی به گونه ای نسبتا ثابت و پایدار در شخص شکل گرفته است، پس اگر بخواهیم یک تعریف ساده از سبک زندگی ارائه کنیم، می توان گفت که منظور از سبک زندگی این است که یک فرد، خانواده و افرادی که در یک جامعه حضور دارند، چگونه زندگی می کنند؛ اما در نحوه ی چگونه زندگی کردن، تنها یک صفت یا رفتار خاص مد نظر نیست، از سوی دیگر جامعه ی بزرگ بشری محصول جوامع کوچک خانوادگی است، پس مادامی که سبب رافت و گرایش میان اعضای خانواده پدید نیاید، هنگام تشکیل اجتماع رسمی نیز هرگز بین آحاد آن صفای ضمیر و روح تعاون و پیوند دوستی برقرار نخواهد شد؛ از این رو، مهم ترین عاملی که میان افراد خانواده رافت، گذشت و ایثار را زنده می کند، تجلی روح مادر در خانواده است در راستای تبیین جایگاه خاص زنانه است که حضرت علی (علیه السلام) به فرزند خود امام حسن مجتبی (علیه السلام) می فرمایند: :«فان المراه ریحانه و لیست بقهرمانه» زنان از رقت و مهربانی برخوردار بوده و سبب آرامش و آسایش زندگی هستند، برخی از کارهای سخت و دشوار برای آنان مناسب نیست و کرامت زن در حفظ ویژگی های زنانه ی وی است همچنین خوش رفتاری زن و شوهر با یکدیگر یکی از مشخصه های اصلی سبک زندگی اسلامی در بعد خانوادگی است، علاوه این مشورت، غیرت و تقسیم کار نیز از جمله مسائلی است که در رابطه با جایگاه زن در راستای نهادینه کردن بعد خانوادگی سبک زندگی اسلامی در نامه سی و یک نهج البلاغه مورد بحث قرار گرفته است. در رابطه با نقش زن در خانواده نیز به نقش تربیتی او در خانواده اشاره شده است که مسائلی چون توجه به بهترین زمان جهت اقدام به تربیت و مسائل اساسی در تربیت فرزند، که در نامه ی سی و یک قید شده، به عنوان یکی از مهم ترین و اساسی ترین وظایف زن در خانواده در پژوهش حاضر، مورد بحث قرار گرفته است.

سبک زندگی اسلامی، زن، خانواده، جایگاه، تربیت فرزند