مهدیه غیوربلورفروشان - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی ، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدرضا حسین زاده - دانشیار گروه جغرافیا ، دانشگاه فردوسی مشهد
غلامرضا لشکری پور - استاد گروه زمین شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
مسعود مینائی - دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه فردوسی مشهد
حکیمه مربی هروی - استادیار گروه آمار، دانشگاه بجنورد

زمین لغزش های متاثر از زمین لرزه مدت هاست که به عنوان خطرات ثانویه مهم زلزله در مناطق کوهستانی شناخته شده اند. همچنین زمین لرزه ها باعث فعال شدن مجدد لغزش ها در طی تاریخ لندفرم ها می شوند. این مقاله با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری و تصاویر سنتینل A۱، به پایش تغییرات مکانی یک لغزش قدیمی فعال در روستای حسین آباد کالپوش در مواجهه با دو زمین لرزه رامیان ۱۳۹۹ و سنخواست ۱۴۰۰می پردازد و مکان هایی را که بیشترین جابه جایی و مخاطره ژئومورفولوژیکی را دارند را مورد بررسی قرار می دهد.مجموع نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که زلزله رامیان با ۵ ریشتر بر کل توده لغزشی حسین آباد و زون برداشت به طور نسبی موثر بوده و باعث افزایش ترک های ساختمان ها شده ولی زلزله سنخواست با ۵.۵ ریشتر و نرخ بالاآمدگی ۵/۶ سانتی متر، تاثیر بیشتری بر لغزش شمال شرقی داشته است و باعث بالاآمدگی کف ساختمان ها شده است.

زمین لغزش، زمین لرزه، تداخل سنجی راداری، کالپوش