هادی محمددوست - دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
مجید قادری - دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس
جمشید حسن زاده - پژوهشگر، موسسه فناوری کالیفرنیا

داده های ایزوتوپ گوگرد بر روی کانی های پیریت، کالکوپیریت و مولیبدنیت موجود در رگچه های تیپ A، B و D سامانه های پورفیری خوشه میدوک واقع در بخش شمال باختری کمربند مس کرمان نشانگر ترکیب ایزوتوپی δ۳۴S نزدیک به صفر برای این سامانه ها است. ترکیب ایزوتوپی گوگرد برای کانسارهای پورفیری چاه فیروزه و ایجو و اندیس های سرنو، گود کلواری و کدر به ترتیب بین ۱.۴- تا ۲.۵+ (میانگین ۰.۳۱+)، ۱.۳- تا ۱.۱+ ( میانگین ۰.۰۷+)، ۰.۱+ تا ۲.۴+ (میانگین ۰.۸۷+)، ۰.۲+ تا ۱.۵- (میانگین ۰.۱-) و ۴.۱- تا ۱+ (میانگین ۱.۰۴-) در هزار است که می تواند معرف منبع ماگمایی باشد. همچنین دامنه محدود تغییرات ایزوتوپی و ترکیب ایزوتوپی مشابه برای سه گروه رگه نشان می دهد که با تحول سیستم گرمابی، تغییر و تحول چندانی در منبع اولیه و به نسبت همگن گوگرد رخ نداده است. مقایسه داده های حاصل از خوشه میدوک با داده های موجود در مورد برخی کانسارهای بخش میانی و جنوبی کمربند کرمان پیشنهاد می کند که منشا گوگرد در سامانه های پورفیری بخش شمال باختری و تا حدی بخش های میانی کمان ماگمایی سنوزوئیک کرمان از یک ماگمای مافیک که از گوشته لیتوسفری زیرقاره ای (SCLM) متاسوماتیز شده منشا گرفته تامین شده و آلایش با سنگ های پوسته قاره ای نیز بر ترکیب δ۳۴S اثرگذار بوده است، درحالی که در بخش جنوبی، فرایندهای مرتبط با فرورانش و سیالات ناشی از آب دریا و رسوبات همراه، در ترکیب ایزوتوپی گوگرد نقش اساسی داشته اند.

مس پورفیری, کانی سولفیدی, ایزوتوپ گوگرد, KCMA, ایران