معصومه منصوری - کارشناسی ارشد، گروه زمین‎شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
کورش شیرانی - استادیار، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
اکبر قاضی فرد - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سیدنعیم امامی - استادیار، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شهرکرد، ایران

در این مطالعه دو مدل دو متغیره شامل وزن شاهد (WOE) و شاخص آنتروپی (IOE)، برای شناسایی مناطق دارای خطر زمین لغزش منطقه دوآب صمصامی مورد استفاده قرار گرفته است. برای این منظور ده لایه عامل شامل شیب، سوی شیب، میزان بارش، شتاب ثقل افقی زمین لرزه، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، فاصله از نقاط شهری و روستایی، سنگ شناسی و کاربری زمین‎ها انتخاب شد. نقشه پراکنش لغزش ها با استفاده از لغزش های ثبت شده، تصاویر ماهواره ای Google Earth و مشاهدات صحرایی تهیه شده است. نقشه خطر لغزش با استفاده از وزن به دست آمده توسط هر مدل و نرم افزار ArcGIS تهیه و برای ارزیابی آنها از شاخص سطح سلول هسته (SCAI) و سطح زیر منحنی (AUC) ویژگی عملگر گیرنده (ROC) استفاده شد. نتایج به دست آمده برآورد خوبی از خطر لغزش در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد؛ به طوری که سنگ شناسی، بارش و کاربری زمین‎ نقش مهمی در ایجاد لغزش ها در منطقه دارند و به طور کلی هر دو مدل برای پهنه بندی خطر زمین لغزش منطقه مناسب بوده است. فرایند اعتبارسنجی با استفاده از ۳۰ درصد نقاط لغزشی نشان داد که مقدار سطح زیرمنحنی ROC در روش وزن شاهد برابر با (۷۹/۰) بوده و نسبت به روش شاخص آنتروپی با سطح زیر منحنی (۷۳/۰) پیش بینی بهتری در رخداد زمین لغزش ها داشته است. نقشه های حاصل می تواند برای برنامه ریزی مکانی و کاربری زمین مورد استفاده قرار گیرد.

زمین لغزش, پهنه بندی خطر, وزن شاهد, شاخص آنتروپی, دوآب صمصامی