فرزانه درری - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. رایانامه: d.farzanehh@yahoo.com
جمشید نورشرق - استادیار گروه حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول) رایانامه: Jnourshargh@gmail.com
احمد شمس - دانشیار گروه حقوق، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. رایانامه: a.shams@gmail.com

زمینه و هدف: یکی از مباحث و موضوعات مهمی که امروزه در مباحث مرتبط با بحث داوری مطرح است، استقلال شرط داوری می باشد، که به نظر می رسد با توجه به قاعده صلاحیت بر صلاحیت و همچنین، مشکلات و نیارهایی که با توجه به ارتباط افراد با هم تعریف می شود، شایسته است که اصل استقلال شرط داوری مورد قبول و پذیرش واقع شود.روش: در پژوهش حاضر، جهت گردآوری مطالب و داده ها، از روش کتابخانه ای-توصیفی و جهت دستیابی به نتیجه، از روش تحلیلی استفاده شده است. یافته ها و نتایج:  پذیرش و استقلال شرط داوری رسیدگی به بطلان قرارداد اصلی نیز در صلاحیت داور قرار دارد و تصمیم داور به بطلان قرارداد اصلی به معنای بی اعتباری شرط داوری نیست. بنابراین، مقاله حاضر برآنست که استقلال شرط داوری را در قانون آیین دادرسی مدنی و قانون داوری تجاری بین المللی با مطالعه قانون نمونه داوری آنسیترال مورد بررسی و مداقه قرار دهد.

داوری, شرط داوری, استقلال شرط داوری, آنسیترال