زهرا رجائی - استادیار گروه مدیریت دولتی دانشگاه پیام نور. تهران. ایران.
فرشته اسدزاده - عضو هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

     امروزه سازمان­ها به صورت سیستم­های باز نگریسته می­شوند که اگر از یادگیری و ایجاد تغییرات احتراز نماید، به مرور زمان با اینرسی سازمانی و نهایتا ناکارامدی سازمانی مواجه می­شوند، از این رو هدف این پژوهش، بررسی نقش بی­تفاوتی سازمانی بر اینرسی سازمانی با در توجه به نقش میانجی سکوت سازمانی می­باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری داده­ها از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان رسمی و پیمانی دانشگاه علوم پزشکی خراسان  می­باشد که از طریق روش نمونه­گیری تصادفی ساده، با توجه به جدول مورگان و فرمول تعداد شاخص­ها در معادلات ساختاری ۴۶۹ نفر به­عنوان نمونه انتخاب گردید. داده­های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع­آوری گردید که جهت تحلیل آن­ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای Spss  و   Amosاستفاده شده است.  نتایج نشان می­دهد که بی­تفاوتی سازمانی تاثیر مثبت و معنی­داری بر اینرسی سازمانی دارد و همچنین یافته­ها حاکی از تاثیر مثبت و معنادار  سکوت سازمانی بر اینرسی سازمانی و نقش میانجی آن می­باشد. با توجه به پیامدهای مخرب اینرسی سازمانی در بلندمدت که موجب عدم پاسخگویی به تغییرات محیطی، کاهش کارایی، افزایش هزینه­ها و کاهش درآمد سازمان، کاهش سرعت فعالیت­ها و برنامه ریزی اقتضایی ضعیف می­گردد، سیاستگذاری صحیح مدیران در برخورد با  بی­تفاوتی سازمانی و سکوت سازمانی منجر به پویایی سازمان  و تطبیق  سازمان با تغییرات محیطی می­شود

بی تفاوتی سازمانی, اینرسی سازمانی, سکوت سازمانی, دانشگاه علوم پزشکی خراسان