پگاه طبائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو
غزل فرجامی - دکترای معماری داخلی، عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی دانش ­پژوهان پیشرو

یکی از مباحث مهم جهان امروز مسئله کاهش و دفع پسماندهای شهری به ویژه رستوران ها است که یکی از پرکاربردترین فضاهای شهری محسوب می شود. مطالعه ی حاضر با هدف شناسایی پسماند خشک غالب در رستوران، ارائه راه هایی جهت افزایش استفاده مجدد از پسماند خشک رستوران در طراحی داخلی و حفظ سرمایه های زیست محیطی صورت گرفته است؛ این مطالعه به روش توصیفی–تحلیلی و با مروری بر اسناد کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و مصاحبه با صاحبان چند رستوران در شهر اصفهان صورت گرفته است. شرایط مورد بررسی در انتخاب سه رستوران، براساس میزان مراجعه کننده، موقعیت مکانی، تفکیک و امکان دپوی پسماند خشک، نوع چیدمان داخلی، قدمت بنا و پتانسیل ارائه ی رویکرد بهیافت بوده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که حجم پسماند غالب خشک تولید شده در طی شش ماه نظارت متناوب، به ترتیب کاغذ، پلاستیک و شیشه بوده است؛ که می توان با الگو گرفتن از نمونه های مورد بررسی خارجی، راهکارهای بومی شده ای برای بهیافت پیدا کرد. از طرف دیگر دلیل عمده ممانعت صاحبان رستوران با این روش، عدم شناخت با این رویکرد است. نیاز است که در این راستا ابتدا فرهنگسازی شده و سپس بازخورد مشتریان رستوران نسبت به این رویکرد نوین سنجیده شود. بدون شک این رویکرد یک عامل ترغیب کننده در جلب نظر صاحبان رستوران است زیرا که هزینه طراحی داخلی را کاهش می دهد و سبب کاهش تاثیرات مخرب تولیدات صنعتی و تبعات ناشی از آن بر محیط اطراف می شود.

بهیافت، پسماند خشک، طراحی داخلی، کاهش آلودگی زیست محیطی