اکبر حجتی نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
حامد رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
رضا شجاع رضوی - استادیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
رضا مظفری نیا - دانشیار، دانشگاه صنعتی مالک اشتر

پوششهای هیبریدی نانوکامپوزیتی آلی- معدنی باید از استحکام کافی به زیرلایه برخوردار باشند تا بتوانند به عنوان لایهای محافظ در برابر حملات محیط خورنده عمل نمایند. به عبارت دیگر این پوششها علاوه بر چسبندگی قوی به زیرلایه، باید خواص سایشی مناسبی نیز داشته باشند تا به راحتی دچار آسیبهایی همچون تورق و تخریب نشوند. محلول سل- ژل از هیدرولیز تترااتوکسیسیلان TEOS و تریگلیسایداکسیپروپیلتری - متوکسیسیلان GPTMS در محیط اسیدی و با نسبتهای مولی مختلف ایجاد و بر زیرلای ه آلومینیوم 5083 لایه نشانی شد . چسبندگی، مورفولوژی سطحی و رفتار سایشی و فرسایشی این پوششها به ترتیب با استفاده از آزمونهای نوار، استحکام چسبندگی ، میکروسکوپ نوری میکروسکوپ الکترون روبشی و آزمون سایش و فرسایش مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد با کاهش میزان ماده آلی مقاومت در برابر سایش و فرسایش و همچنین استحکام چسبندگی پوشش که خود دلیلی بر مقاومت به سایش و فرسایش بهتر میباشد افزایش مییابد. با توجه به نتایج مشخص شد که پوشش های هیبریدی نانوکامپوزیتی با نسبت مولی (فرمول در متن اصلی مقاله) بیشترین مقاومت به سایش و فرسایش را داشته و میتوان از آنها به عنوان لایه محافظ بر زیرلایه آلومینیوم 5083 برای کاربرد در صنایع دریایی استفاده کرد.

سل- ژل ، GPTMS ، فرسایش، سایش، آلومینیم 508