حسین حاتمی نژاد - عضو هیات علمی دانشگاه تهران
سمیرا نوذری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

نظر به اینکه شهرها حامل فرهنگ، برگرفته از طبیعت و منعکس کننده طیف اهداف اجتماعی، فن آوری، ارزش ها و نهادهای ما هستند، موضوعات مناسبی برای مطالعه جغرافیدانان فرهنگی به شمارمی روند و بینش عمیقی نسبت به موزائیک انسانی ارائه می دهند، شهر نیز پدیده ای فرهنگی به شمارمی رود و بنابراین باید از دیدگاه جغرافیای فرهنگی به شهر نگریست. جغرافیای فرهنگی، که برخی آن را فراگیرنده جغرافیای اجتماعی و اقتصادی می دانند، دیدگاه ارزشمندی است که به کمک آن می توان برخی از جهات و آثار اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهر را بررسی کرد. جغرافیای فرهنگی مطالعه تغییرات فضایی گروه های فرهنگی و عملکرد فضایی جامعه را پوشش می دهد و بر توصیف و تجزیه و تحلیل، نحوه تفاوت و یکسانی در زبان، مذهب، اقتصاد، حکومت و دیگر پدیده های فرهنگی از مکانی به مکان دیگر تکیه دارد. با توجه به اینکه فرهنگ ها توسط گروه های انسانی تشکیل می شوند از این رو جغرافیای فرهنگی نیز الزاما انسانها را به صورت تجمعی مدنظر قرارمی دهد. در این مقاله سعی شده است که ساختار داخلی شهر با برخی از مفاهیم شناخته شده دیدگاه جغرافیای فرهنگی همچون نواحی فرهنگی شهر، پخش فرهنگی و چشم انداز فرهنگی شهر بررسی شود.