مرتضی توکلی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل
فاطمه پودینه دادینژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا

امروزه گردشگری به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجارت جهانی تبدیل شده است علاوه بر آن بسیاری از برنامه ریزان توسعه نیز صنعت را به عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار یاد م یکنند رشد صنعت گردشگری می تواند تاثیرات همه جانبه ای در منطقه به دنبال داشته باشد افزایش درآمدها تنوع اقتصادی خارج شدن منطقه از انزوا و ایجاد فرصت های شغلی از پیامدهای این صنعت به شمار می رود این درحالی است که منطقه بندی کردن گردشگری با توجه به توانهای بالقوه هرمنطقه می تواند به توسعه مناطق محروم منجر شود ودولت نیز باید زیرساخت لازم درجهت توسعه و بومی سازی گردشگری را فراهم آورد دراین راستا منطقه سیستان نیز به عنوان یکی از نقاط جاذب گردشگری درشکور کمتر از 0/01 درصد ازگردشگران را به سوی خود جذب نمودها ست دراین مقاله سعی شده است که صنعت گردشگری به عنوان رهاوردی نوین گامی درجهت توسعه اینمنطقه محروم باشد روش استفاده پیمایشی و توصیفی تحلیل بودها ست با بهره گیری از مدل SWOT نتایج حاصله حاکی از آن است که صنعت گردشگری دراین استان با توجه به جاذبه های گردشگری زیاد با موانع جدی دراین زمینه روبرو است که می توان به نبود مدیریت مدون درزمینه توسعه گردشگری بحث مرزی بودن و امنیت منطقه سطحی نگری مسئولین امر نسبت به این موضوع عدم معرفی مناسب آثار و جاذبه های دیدنیمحدود بودن امکانات رفاهی و اقامتی و کمبود بودجه اختصاص به این صنعت را اشاره نمود.

گردشگری پایدار،توسعه ، مناطق محروم، سیستان