احمد کاظمی مهرنیا - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
ایرج رسا - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
سعید علیرضایی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
هوشنگ اسدی هارونی - گروه اکتشاف معدن، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان.
جلال کرمی - گروه سنجش از دور و GIS، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.

چکیده ذخیره مس پورفیری سریدون در ۳ کیلومتری شمال خاور معدن سرچشمه قرار دارد. شناسایی دگرسانی های منطقه، با استفاده از تجزیه ۱۴۵ نمونه با دستگاه PIMA و پردازش تصاویر ماهواره‎ای ASTER  صورت گرفت و نتایج با تجزیه ۲۲ نمونه به‎روش XRD، مطالعات سنگ‎نگاری و مشاهدات صحرایی کنترل شد. بر اساس مطالعات PIMA در این منطقه، لیتوکپ با مجموعه کانی‎های دگرسانی آرژیلیک پیشرفته مشخص می شود. این دگرسانی در ترازهای مکان نگاری بالا و حاشیه نقاط ارتفاعی دیده می‎شود. با وجود گسترش چشمگیر، شدت دگرسانی متغیر و نشانگر توسعه لکه ای و به احتمال، فرسایش بخشی از آن است. ویژگی‎های طیفی پیروفیلیت به‎عنوان مقیاس شدت این دگرسانی مورد استفاده قرار گرفت. دگرسانی فیلیک بیشتر در بخش مرکزی ناحیه دیده می شود. مجموعه کانی‎های این دگرسانی در تمام سطوح مکان نگاری حضور دارد و در برخی مناطق تحت تاثیر دگرسانی آرژیلیک پیشرفته قرار گرفته است. گسترش دگرسانی آرژیلیک متوسط در حاشیه دگرسانی های  فیلیک و آرژیلیک پیشرفته است. چنین مجموعه ای می‎تواند مربوط به فرایندهای برون زاد یا سیال های گرمابی دما پایین باشد. تعیین محدوده دگرسانی پروپیلیتیک با استفاده از تصاویر ماهواره­ای و سنگ نگاری انجام شد. بررسی نتایج تجزیه نمونه‎های سنگی PIMA به روش ICP-MS و مقایسه آن با چند سیستم پورفیری (شامل ذخایر دره زار، آبدر و چاه فیروزه) در منطقه شمال باختری کمربند کانسارهای پورفیری کرمان نشان می دهد که گسترش دگرسانی آرژیلیک پیشرفته در سطح، می تواند به این مفهوم باشد که در سیستم پورفیری سریدون فرسایش سنگ های روپوش نسبت به دیگر سیستم­های پورفیری، کمتر بوده است. این مطالعات لزوم بررسی سیستم های دگرسانی با مقادیر کم مس و مولیبدن و با مجموعه کانی‎های دگرسانی آرژیلیک پیشرفته را محرز می کند.

پیما, نقشه برداری دگرسانی, دگرسانی آرژیلیک پیشرفته, سیستم پورفیری, سریدون, ایران