نواب خدائی - دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران
محمد حسین آدابی - دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سید علی معلمی - دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران
مهران مرادپور - پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران

سازند کنگان با ستبرای ۱۱۵ متر شامل یک توالی کربناتی- تبخیری است که به عنوان بخشی از بزرگ ترین مخزن کربناتی در میدان پارس جنوبی در خلیج فارس به شمار می رود. بررسی سنگ نگاری دولومیت­های سازند کنگان منجر به شناسایی ۵ نوع دولومیت شامل دولومیکرایت، دولومیکرواسپار، دولواسپار، سیمان دولومیتی و دولومیت زین اسبی شده است. همچنین مطالعات عنصری دولومیکرایت­ها و دولومیکرواسپارها نشان دهنده افزایش نسبی مقادیر استرانسیم و سدیم و کاهش نسبی مقادیر آهن و منگنز در نمونه­های دولومیکرایتی نسبت به نمونه­های دولومیکرواسپارایتی است. یادآوری می شود که روند ایزوتوپی اکسیژن- کربن در این دولومیت­ها نشان دهنده تاثیر اندک دیاژنز جوی (در دولومیت­های نوع اول، دوم و سوم) و دیا‍ژنز تدفینی (در دولومیت های نوع چهارم و پنجم) است. یادآوری این نکته ضروری است که اگرچه دولومیکرایت­ها در محیط سبخایی تشکیل شده­اند، دیا‍ژنز جوی اندکی را تحمل کرده­اند. همچنین منشا منیزیم برای دولومیکرایت­ها، منیزیم آب دریا و یا آب های میان دانه­ای در حال تعادل با آب دریا و برای دولومیت­های دانه درشت­تر در سازند کنگان احتمالا آب­های محبوس میان دانه­ای و یا شورابه­های حوضه­ای است. دمای ته­نشستی کربنات­های سازند کنگان با استفاده از سنگین­ترین ایزوتوپ اکسیژن در نمونه­های دولومیکرایتی، ۵/۴۴ درجه سانتی­گراد محاسبه شده است.

سنگ نگاری, ژئوشیمی, دولومیتی شدن, سازند کنگان, پارس جنوبی