فائزه پورمندیان
سید محمد قلمکاریان

خلاصه پژوهش حاضر باهدف، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی در افزایش صمیمت اجتماعی و کاهش تفکر قطعی نگر در دانش آموزان دوره اول متوسطه دخترانه شهر شاهین شهر انجام شده است. پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه دخترانه شاهین شهر که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، و ۳۰ نفر نمونه در دو گروه آزمایش (۱۵) و گروه گواه (۱۵) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه صمیمت اجتماعی میلر و لفکورت (۱۹۸۲)، مقیاس تفکر قطعی نگر (۲۰۰۵) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی نادیا گرنفسکی و همکاران (۲۰۰۰) بود. دانش آموزان در گروه آزمایش در ۹ جلسه ۶۰ دقیقه آموزش دیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آمار استنباطی (کوواریانس) از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره صمیمیت اجتماعی در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰=P؛ ۸۰/۰=F). و همچنین، نمره تفکر قطعی مگر و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰=P؛ ۷۶/۰=F). بنابراین نتیجه گیری می شود با آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی می توان صمیمت اجتماعی و تفکر قطعی نگر دانش آموزان را بهبود بخشید.

کلمات کلیدی: آموزش گروهی، مدیریت خشم، بازسازی شناختی، صمیمت اجتماعی، تفکر قطعی نگر