علیرضا پورفیض - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران ۲-
پویان ایار - استادیار،گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

چکیده اثر پلاستیک های ضایعاتی بر روسازی آسفالتی چندین سال موردتوجه محققان و پژوهشگران قرار گرفته است و به عنوان ماده ای موثر بر عملکرد راه های کشور شناخته شده است. به طورکلی ۷ خانواده اصلی برای پلاستیک های ضایعاتی وجود دارد که شامل پلی اتیلن ترفتالات (PETE)، پلی اتیلن سنگین(HDPE)، پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی اتیلن سبک (LDPE)، پلی پروپیلن (PP)، پلی استایرن (PS) و موارد دیگر است. در حقیقت مصرف بهینه پلاستیک ها در قیر و مخلوط آسفالتی سبب افزایش ویسکوزیته، کاهش شیارشدگی و ترک خوردگی ناشی از خستگی می شود. همچنین خرابی های ناشی از رطوبت را کاهش می دهد. علاوه بر این پلی اتیلن ها به علت ساختار تجدید ناپذیر اثرات نامطلوبی به محیط زیست وارد می کنند، بنابراین استفاده از این پلیمرها علاوه بر بهبود ساختار قیر و آسفالت باعث کاهش آسیب های گسترده ی محیط زیستی می شود. در این مطالعه مروری ابتدا به معرفی گریدهای مختلف پلی اتیلن و پلاستیک های بازیافتی پرداخته شده، سپس اثر آن ها بر روسازی آسفالتی و قیر مورد ارزیابی قرار گرفته است و در انتها به مقایسه بین آن ها پرداخته شده است.

کلمات کلیدی: پلی اتیلن ترافتالات، پلی پروپیلن، اتیل وینیل استات، پلی واینال کلراید، پلاستیک ضایعاتی، پلی استایرن، تغییر شکل های ماندگار، ترک های خستگی، ترک های حرارتی، اثرات زیست محیطی