لیلا کلانی ساروکلایی - ایران، بابل، موسسه آموزش عالی طبری بابل، دانشکده عمران، استادیار
لیلا خانمحمدی - ایران، تهران، دانشگاه پیام نور، دانشکده فنی و مهندسی، استادیار گروه مهندسی عمران
علیرضا سپهردار - ایران، بابل، موسسه آموزش عالی طبری بابل، دانشکده عمران، دانشجوی کارشناسی ارشد

خرابی پیشرونده به گسترش یک آسیب اولیه در درون سازه اطلاق می شود که به دنبال آسیب موضعی در اثر حذف یک یا چند عضو باربر، خرابی به صورت زنجیره ای در سازه گسترش می یابد و باعث خرابی موضعی یا کلی سازه می گردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ابعاد دهانه ها و ارتفاع طبقات بر وقوع خرابی پیشرونده در سازه های بتنی با تغییر پارامترهای انفجار به روش اجزای محدود می باشد. برای این منظور ابتدا دو قاب بتنی ۳ و ۶ طبقه با دو دهانه ۶ و ۷ متری در نرم افزار ایتبس طراحی و سپس مقاطع طراحی شده برای استفاده در نرم افزار آباکوس به کار گرفته شد. در مرحله بعد سازه های مورد بررسی با تغییر مقدار مواد منفجره و فاصله از محل انفجار تحت چند سناریوی بارگذاری انفجار قرار گرفتند. سپس با حذف ستون گوشه، به ارزیابی خرابی پیشرونده با تحلیل دینامیکی غیرخطی، پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که در مدل های مورد بررسی با افزایش طول دهانه، بیشترین تغییرات در میزان تنش، برش پایه و انرژی ورودی به ساختمان و با افزایش فاصله محل انفجار، بیشترین تغییرات در جابجایی و انرژی ورودی مشاهده می شود. همچنین با افزایش تعداد طبقات، میزان تنش، جابجایی، برش پایه و انرژی ورودی بین ۵۰ تا ۷۵ درصد افزایش می یابند.

خرابی پیشرونده؛ بارگذاری انفجار؛ روش اجزای محدود؛ آباکوس