منصوره جهانبخش لنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس،آموزش عالی آپادانا شیراز

پوشاک یکی از ضروری ترین نیازهای بشر است که تاریخی به قدمت تاریخ انسان دارد ومتناسب با دوره های گوناگون زیست بشر، جلوه های مختلف و وجهی تاریخی یافته است. در کشور پهناورمان،ایران،تنوع جغرافیایی و گوناگونی اقوام،رنگین کمانی از فرهنگ های مختلف ایجاد نموده است. هویت، بخشی از حیات یک جامعه است و هویت مردم یک منطقه با تمایز آن ها از مردم دیگر نواحی ایجاد می شود. استان هرمزگان در جنوب ایران و در شمال تنگه هرمز قرار دارد. از آنجا که لباس های سنتی را می توان محصولی فرهنگی هنر دانست، رنگ و تزئین همچون طراحی ساختار در آن نقش مهمی دارد با توجه به نوع فرهنگ پوششی در هرمزگان، تزئینات و رودوزی ها بر روی انواع پیراهن، شلوار، چادر و روسری زنان مشاهده می کنیم. رودوزی های سنتی با توجه به منطقه، نوع دوخت و تزئین تن پوش ها متفاوت است. در یک دسته بندی کلی می توان استان را از نظر تزئینات و فرم به چند دسته تقسیم کرد:در غرب استان هرمزگان بیشتر از گلابتون دوزی برای تزئین لباس استفاده می شود، در شرق استان اکثرا از خوس دوزی و به دلیل مجاورت با مناطق بلوچ نشین از سوزن دوزی مشابه با سوزن دوزی بلوچ بر روی لباس ها و برقع استفاده می کنند. محور اصلی این پژوهش بررسی ویژگی های فرمی و رنگی لباس است. پژوهش حاضر، به روش توصیفی- تحلیلی است که فرم و رنگ لباس ها به صورت کیفی مورد بررسی قرار گرفته اند. راز چشم نوازی لباس محلی و سنتی هرمزگان را باید در کاربرد هنری رنگ هایی که در آن بکار می رود، جست وجو کرد که به شکل رنگین کمان خودنمایی می کند. درلباس سنتی و محلی مردم هرمزگان رنگهای متنوع و متفاوتی از جمله صورتی، سبز، قرمز، نارنجی، بنفش وآبی بکاررفته که نشان هویتی مردمان این دیار است.

هرمزگان،پوشش بومیان،رنگ