فاطمه ساعدی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشکده هنر و معماری دانشگاه سیستان و بلوچستان

هنر در ادوار مختلف تاریخی، همیشه مورد توجه فلاسفه بوده است، هگل و شلینگ هر دو از متفکرین غرب و صاحب نظر در زمینه فلسفه و زیبایی شناسی هنر هستند. فلسفه هگل فلسفه ای پیچیده و نظام مند با ساختاری دیالکتیکی می باشد، وی زیبایی هنری را به دلیل دارا بودن عنصر روح و اینکه کاشف از ماهیت امر الهی می باشد، برتر از زیبایی طبیعی می داند. شلینگ اثر هنری را مورد تامل فلسفی قرار داده و معتقد است، هنر عصاره ای از طبیعت است که توسط هنرمند بهره مند از نبوغ اجرا شده و به نمایش در می آید، از نگاه وی، مطلق که سرچشمه اثر هنری است خود از وحدت اندیشه هنرمند، و وجود اثر ایجاد می شود. جستار حاضر این سوال را مطرح می کند که، هگل و شلینگ در رابطه با فسلفه هنر و زیبایی شناسی چه نظریاتی را مطرح کرده اند؟ هدف از انجام این پژوهش، مقایسه آرای این دو متفکر بوده و بر این اساس، با روش توصیفی به نظریات هگل و شلینگ در باب فلسفه هنر و مقایسه دیدگاه این دو متفکر پرداخته است؛ نتیجه به دست آمده نشان می دهد که، فلسفه هگل به دلیل دارا بودن ویژگی های دیالکتیکی، تاریخ گرایی و ایده آلیسم، فلسفه ای پیچیده می باشد. و پدیده روح که نقش اصلی را در خلق اثر هنری داشته از نکات کلیدی فلسفه اوست. از نظر شلینگ فقط هنرمند توان این را دارد که با روح آگاه انسان، روح ناآگاه طبیعت را همچون روح واحدی دیده و اثری هنری، بیافریند.

فلسفه هنر، زیباییشناسی، هگل، شلینگ