زهرا معراجی - دانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، گروه زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

سبک، شیوه ای برای یادگیری، شناخت و تفکر است. سبک با توانایی برابر نیست، بلکه روشی است که با آن می توان توانایی های خود را به کار برد. همانگونه که توانایی فرد برای موفقیت در زندگی بسیار مهم است، شناخت سبک های یادگیری نیز دارای اهمیت است. در واقع آگاهی از سبک های یادگیری، هم برای مدرسان زبان و هم برای زبان آموزان حائز اهمیت است. در کلاس های آموزش زبان خارجی، گاهی اوقات مطالب درسی بدون توجه به تفاوت های فردی و به سبکی که یادگیرنده ترجیح می دهد، ارائه می گردد؛ به عنوان نمونه، یادگیرنده، خواه دارای سبک یادگیری شنیداری باشد و خواه نباشد، باید به سخنرانی استاد گوش فرا دهد. همه یادگیرندگان، سبک های یادگیری ویژه خودشان را دارند. درواقع، شناخت تفاوت میان سبک های یادگیری زبان آموزان و نیز ارائه مطالب درسی متناسب با توانایی یادگیری هریک از آنان یک مولفه اصلی در تدریس کارآمداست. در پژوهش حاضر از روش اسنادی-کتابخانه ای استفاده شده است و هدف از آن توصیفی از سبک های متفاوت یادگیری زبان آموزی است. نتایج پژوهش نشان می دهد از آنجا که سبک های یادگیری می توانند در یک زبان آموز با زبان آموز دیگر متفاوت باشند، مدرس زبان خارجی نیز باید شیوه های تدریس خود را متنوع سازد تا بتواند فعالیت هایی را فراهم کند که پاسخگوی این سبک ها باشند، در نتیجه کیفیت یادگیری افزایش خواهد یافت.

شیوه تدریس، سبک های یادگیری متفاوت، زبان آموزی، ملیت، سن