وصال یحیی شیبانی - دانشجوی دکتری گرایش رسوب شناسی، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، پردیس بین المللی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید رضا موسوی حرمی - استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
اسداله محبوبی - استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد خانه باد - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

سازند پروده از نهشته های ژوراسیک میانی به عنوان اولین سازند از گروه مگو پس از رخداد سیمرین میانی در بلوک طبس، شرق ایران مرکزی، برجای گذاشته شده است. به منظور تفسیر توالی دیاژنزی و تاریخچه پس از رسوب گذاری سنگ های کربناته این سازند، دو برش مزینو و کلشانه با ضخامت های ۶۹ و ۵۴.۹ متر در بلوک طبس، مورد مطالعه قرار گرفته است. فرآیندهای دیاژنزی موثر بر این سنگ ها شامل میکریتی شدن، سیمانی شدن، نئومورفیسم، فشردگی، شکستگی و پرشدگی رگه ها، سیلیسی شدن، پیریتی شدن، دولومیتی شدن و هماتیتی شدن است. روند مثبت تغییرات نمودارهای آهن در برابر منگنز، آهن در برابر سدیم و همچنین پایین بودن نسبتSr/Mn  در نمونه­های مورد مطالعه و رابطه خطی معکوس آن با مقادیر Mn نشان­دهنده بیشترین تاثیر دیاژنز متئوریک و تا اندازه­ای دیاژنز تدفینی در این سازند است. همچنین تغییرات ((wt)۱۰۰۰*Sr/Ca) در برابر Mn نشانگر باز بودن سیستم دیاژنتیکی و ترسیم نمودار Sr/Na در برابر Mn، ترکیب نزدیک به نمونه های کربناته و آب و هوای مناطق نیمه گرمسیری معتدل عهد حاضر است و با نقشه های جغرافیای دیرینه ژوراسیک میانی نیز هم خوانی دارد. بر اساس شواهد پتروگرافی و آنالیز عنصری، توالی پاراژنزی سنگ آهک های سازند پروده در چهار محیط دریایی، آب شیرین، تدفینی و بالاآمدگی تفسیر و طی سه مرحله ائوژنز، مزوژنز و تلوژنز، رسوبات را تحت تاثیر قرار داده اند.

سازند پروده, ژئوشیمی, دیاژنز, ژوراسیک میانی, بلوک طبس