الهام شیخ میلانی - دانشجوی دکترای گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
اکبر عبدالله زاد ه طرف - استادیار گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
مهسا فرامرزی اصلی - استادیار، گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
آرش ثقفی - استادیار، گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

زمینه و هدف: فضاهای شهری به سبب فراهم آوردن امکان گردهمایی، مکث و عبور، در تعامل نزدیکی با انسان قرار دارد. این درحالی است که خیابان ها به عنوان یکی از فضاهای شهری، در فرایند توسعه شهرها دگرگون شده و نقش تعاملی خود را با انسان به سبب تبدیل شدن به معبری برای عبور وسایل نقلیه از دست داده اند. از آنجا که پایداری منظر شهری به عنوان پدیده بصری، ضمن تاثیرگذاری بر حواس انسانی، واکنش های احساسی ادارکی انسان در فضا را به همراه دارد و در صورتی که منطبق با نیازهای انسانی باشد، می تواند نقش تعاملی را بازتولید سازد، هدف پژوهش حاضر ارزیابی پایداری منظر شهری خیابان امام تبریز بر اساس مولفه های منظر انسان گرایانه است. روش بررسی: روش پژوهش مبتنی بر رویکردی توصیفی تحلیلی و پیمایشی است. تحلیل داده های اسنادی از طریق طبقه بندی و تحلیل داده های پیمایشی با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی شامل تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی فیشر صورت گرفته است. در نهایت به منظور فراهم شدن امکان رتبه بندی کیفیت های منظر انسان­گرایانه از آزمون فریدمن و جهت رتبه بندی مقطع های انتخابی از خیابان امام تبریز به جهت میزان برخورداری از کیفیت های سازنده منظر انسان­گرایانه از تکنیک تاپسیس استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که سازه های منظر انسان­گرایانه در هریک از محدوده های انتخابی به طور معناداری متفاوت هستند و در بین مولفه های منظر انسان­گرایانه برای پایداری، نیازمندی های انسانی بیش از دو مولفه توانمندی های انسانی و حالات ادراکی انسان در پایداری منظر شهری خیابان امام تبریز تبلور یافته است. بحث و نتیجه گیری: براساس نتایح بدست آماده در محدوده مورد بررسی نتیجه گرفته می شود که اگر به مولفه های منظر انسان گرایانه در خیابان امام تبریز توجه شود منجر به پایداری منظر شهری خواهد گردید.  

پایداری منظر, منظر انسان­گرایانه, خیابان امام تبریز