نصرت اله گودرزی - مربی گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر
محمد قاضی زاده - دانش آموخته ی برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر

آنچه در شهرهای امروز ما دیده میشود نه فضای شهری که فضاهایی خالی محصول کنار هم قرار گرفتن بناها و تکه هایی باقی مانده از توده هایی هستند که کمتر معنا و مفهومی را به ذهن متبادر میکنند. شاید اینگونه باشد که در شهر ما اول ساختمانها ساخته میشوند و آنچه باقی میماند فضای شهری است. در صورتی که رضایت شهروندان از فضاهای شهری باعث تداوم هویت در شهر میشود و این امر موجبات ایجاد حس تعلق ساکنان به شهر یا قسمتی از آن میباشد و این حس باعث پیوند فرد با مکان میشود که در آن انسان خود را جزئی از مکان میداند. منطقه نارمک در منطقه هشت تهران قرار گرفته است و متاسفانه از دهه ۸۰ به بعد کالبد محله در اثر افزایش تراکم ساختمانی دچار دگرگونی گردید و با مشکلاتی روبه رو شد، بدین منظور یکی از اهداف اصلی این پژوهش ارائه راهکارهایی برای ساماندهی فضای شهری نارمک به منظور افزایش حس تعلق ساکنان تعیین شد. این تحقیق ترکیبی از پژوهش کمی و کیفی است. از منظر هدف تحقیق از نوع کاربردی و داده ها در قالب روشهای توصیفی تحلیلی ارائه شده اند. منابع نظری از منابع کتابخانه ای که شامل پایاننامه، مقاله و کتب فارسی و اینترنت استفاده گردید و در ارتباط با نمونه موردی از مشاهده، عکس برداری، اسناد و طرحهای موجود و پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل ساکنان محله نارمک بود و حجم نمونه به علت شرایط حاد کرونایی ۱۱۶ عدد است که تمام پاسخگویان افراد بالای ۱۶ سال هستند، با استناد به مبانی نظری، این پایان نامه دارای ۵۷ شاخص در قالب ۸ متغیر طبقه بندی شد که در ایجاد افزایش حس تعلق به مکان در فضاهای شهری مورد ارزیابی واقع شد. نتایج حاکی از آن است که شاخص های امنیت و فعالیتهای اختیاری در نارمک در وضع نامطلوبی قرار دارند و از حیث دسترسی به خدمات، شاخص دسترسی به وسایل حمل و نقل عمومی و همینطور در ارتباط با متغیر تنوع امکانات میزان رضایت از داشتن پارک و بوستان خیلی خوب به نظر میرسد که از این موضوع نتیجه میگیریم محله نارمک از بابت دسترسی به وسایل حمل و نقل عمومی و همینطور داشتن پارک و بوستان در وضعیت خیلی خوبی قرار دارد.

فضای شهری، حس تعلق، نارمک