فضای سبز شهری با اثرات زیست محیطی اهمیت زیادی برای هر شهر دارد و یک عنصر ضروری از کیفیت زندگی شهری است. اهمیت فضای سبز شهری به وضوح در معماری شهری، به رسمیت شناخته شده است، به عنوان مثال، ابنزر هوارد با باغ شهرها، چارلز فوریه با فالانستر خود این موضوع را مطرح کردند. بر همین اساس ضروری است که سرانه فضای سبز در حد استانداری تامین شود که بر اساس نظر سازمان ملل متحد برابر ۲۰ الی ۲۵ متر است همانطور که در جدول و نمودار شماره یک نشان داده شده است تمامی مناطق پایین تر از سطح استاندارد است؛ در این پژوهش هم هدف رتبه بندی مناطق از نظر برخورداری از فضای سبز است تا اقدام و برنامه جهت رفع کمبود سرانه انجام شود. نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق »توصیفی- تحلیلی« است. رویکرد توصیفی شامل توصیف وضع موجود شاخص های مورد بررسی، و رویکرد تحلیلی فضایی به سنجش سطح توسعه و توزیع نحوه توسعه یافتگی مناطق از نظر شاخص فضای سبز است. روش جمعآوری داده های اولیه به صورت اسنادی میباشد. از ۶ شاخص جهت سطح بندی توسعه یافتگی استفاده شده و وزن دهی با روش AHP انجام شده که سرانه پارک محله ای با وزن ۰,۲۲۹ دارای بیشترین وزن و سرانه پارک جنگلی با وزن ۰,۰۹۵ دارای کمترین وزن است. قابل توجه که مقدار inconsistency آن برابر ۰,۰۲ است که کمتر از ۰,۱ است و نشان دهنده نتایج قابل اطمینان مدل است. همچنین نتایج مدل موران نشان دهنده این است که الگوی مکان گزینی فضای سبز به صورت خوشه ای است و توجهی به عدالت فضایی در مکان گزینی این خدمات انجام نشده است، و نتایج مدل ویکور نیز نشان می دهند منطقه ۱۱ رتبه ۱، منطقه ۴ رتبه ۲ و منطقه ۳ رتبه سوم را به خود اختصاص داده است و مناطق ۹ و ۱۰ و منطقه ثامن به ترتیب دارای رتبه آخر هستند.