سیما عابدی - پژوهشگر دکتری تخصصی معماری، مدرس دانشکده هنر و معماری،
شیرین فرجیان زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد ،موسسه آموزش عالی عمران و توسعه

در میان انواع فضاهای شهری ، فضاهای عمومی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند . فضاهای فرهنگی و فرهنگسراها از جمله این فضاهای عمومی می باشند که یکی از ارکان نیرومند جامعه برای حفظ داشته های فرهنگی خود و هدایت فرهنگی مردم خواهند بود، لذا اهمیت حضور مردم در این فضاها و برقراری ارتباط اجتماعی مردم در آن از اهمیت زیادی برخوردار است . در این مقاله سعی شده به بررسی فضاهای فرهنگی و ارتقای اجتماع پذیری در آنها پرداخته شود .روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش گردآوری داده ها از منابع مکتوب و با استفاده از کتاب ها و روش تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی می باشد. فرضیه پژوهش بیان می دارد که مولفه تعاملات اجتماعی در معماری فضاهای فرهنگی ارتباط مستقیمی با کالبد معماری دارد.در این راستا بعد از بررسی نظریات محققین در باب تعامل اجتماعی و فضاهای جمعی و یافتن مولفه های فضاهای جمعی اجتماع پذیر به بررسی فضاهای فرهنگی و نقش طراحی در اجتماع پذیر کردن آنها پرداخته شده و بعد از مشخص شدن مولفه های کالبدی و فعالیتی اجتماع پذیری در فضاهای فرهنگی شاخص های استنتاج شده را در چهار نمونه موردی بررسی کرده .نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که شاخص هایی چون: استفاده از عناصر فرهنگی و تاریخی ، طراحی محوطه مناسب ،استفاده از المان های فرهنگی و بومی منطقه ، ایجاد فرصت های کالبدی مناسب جهت نشستن ،مکث و تامل بیشتر ،تعریف و قرارگیری خدمات مشترک ، تنوع فضایی و عملکردی در جذب گروههای مختلف ، شاخص بودن طرح و ایجاد دید های مطلوب ، در اجتماع پذیر کردن فضاهای فرهنگی موثرند.

اجتماع پذیری، فضای فرهنگی