پرستو ثابتی - گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مائده حق گوی - گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
فهیمه فرزانه - گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
مونا عجبی - گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
سروش علیمردانی - گروه روانشناسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آشفتگی روانی و تحمل ابهام در احساس تنهایی زنان شاغله قرنطینه شده در شرایط کرونا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تویفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل شهر کرج که تجربه قرنطینه را حداقل در ۳۸ روز داشتند. از میان آن ها، بر طبق فرمول کوکران تعداد ۲۴۸ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان با مقیاس آشفتگی روانی کسلر و همکاران (۲۰۰۲)، پرسشنامه تحمل ابهام مک لین (۱۹۹۳) و پرسشنامه احساس تنهایی دیتماسو و همکاران (۲۰۰۴) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش همزمان بوسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج بیانگر آن است که با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات آشفتگی روانی ۴۶۵/۰ انحراف استاندارد بر نمرات احساس تنهایی افزوده می شود؛ همچنین با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات تحمل ابهام ۲۳۷/۰ انحراف استاندارد از نمره احساس تنهایی کاسته می شود. آشفتگی روانی سهم یگانه بیشتری در پیش بینی احساس تنهایی دارد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تحمل ابهام و آشفتگی روانی در احساس تنهایی زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش داشته است. براساس نتایج حاصله، لزوم توجه به آشفتگی روانی و تحمل ابهام در میزان شدت احساس تنهایی در زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش بسزایی دارد.

آشفتگی روانی, تحمل ابهام, احساس تنهایی, زنان شاغل, قرنطینه کرونا