غلامرضا براتی - دانشیار اقلیم شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمود احمدی - دانشیار اقلیم شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
ابراهیم میرزایی - استادیار هواشناسی، مرکز پیش بینی سازمان هواشناسی کشور، تهران، ایران
فرشاد پژوه - دانشجوی دکتری آب وهواشناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

شب، برای ساکنان ایران مرکزی به ویژه در دوره گرم سال، فرصتی برای استراحت و حتی تکمیل فعالیت های روزانه مانند کشاورزی است. انگیزه انجام پژوهش حاضر، گرمایش جهانی آب وهوا و به دنبال آن افزایش کمینه های دما بود تا مشخص شود ویژگی های کمی شب های گرم در ایران مرکزی کدام است؟ و این شب ها به لحاظ مکانی – زمانی، چه روابطی با ابرناکی شبانه دارد؟ بدین منظور با استفاده از کمینه های روزانه دمای بازه ۲۲ ژوئن تا ۲۲ سپتامبر، متعلق به ۷ شهر برگزیده طی سال های ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۹، آستانه دمای ۴/۲۵ درجه سلسیوس تعیین شد تا بر پایه میانگین صدک های ۹۹ ام و نیز مقادیر ابرناکی شب های گرم، روابط آماری این دو متغیر بررسی شود. نتایج نشان داد که ۴۹، ۳۱ و ۲۵% از تغییرات مقادیر دمای شب به ترتیب برای شهرهای یزد، کاشان و سمنان متاثر از ابرناکی شبانه۰۰۰/۰> است. شهر بم، با بیشترین فراوانی شب های گرم (در برخی سال ها تا ۹۰ شب)، بیشترین ابرناکی شبانه و شهر کرمان با کمترین فراوانی شب های گرم، کمترین ابرناکی شبانه را داشت. همچنین نتایج، افزایش تدریجی فراوانی شب های گرم و ابرناکی شبانه را برای همه شهرها به جز اصفهان و کرمان تایید کرد. 

ابرناکی شبانه, شب های گرم, صدک, کمینه دما, ایران مرکزی