علیرضا سودانی - دانشجوی دکترای محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد اهواز
محسن اسماعیلی فر - دانشجوی دکترای محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد بوشهر
کاوه پور کرم سیدگان - دانشجوی کارشناسی ارشد HSE ، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد اهواز
یلدا بلک - کارشناس محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد اهواز- واحد اهواز
عالم زرگانی پور - کارشناس محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد اهواز- واحد اهواز

گیاه پالایی تکنیک پالایشی است که شامل جذب، تغییر شکل، تجمع یا تصعید آلاینده ها با کمک گیاهان برای زدودن آلودگیهای آب و خاک است. این روش برای زدودن آلودگی هایی مانند فلزات سنگین بکار میرود. این تحقیق با هدف بررسی حذف فلز منگنز بوسیله گونه Eepipremnum aurum و در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است. در این تحقیق گونه Eepipremnum aurum تحت تنش فلز منگنز (در غلظت های ۱،۱۰،۲۰،۳۰،۴۰و ۵۰ میلی گرم بر لیتر ) و محیط های اسیدی و قلیایی قرار گرفت. سپس مقادیر جذب، BCF و TF مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش میزان جذب و BCF گیاه با افزایش غلظت فلز منگنز در بستر گیاه رابطه مستقیم و با افزایش pH رابطه عکس دارد. بالاترین درصد جذب در کل گیاه به میزان %۸۲ می باشد. بیشترین جذب فلز منگنز که بوسیله بافت های گیاه صورت گرفته به ترتیب شامل: ریشه <(۲۵,۱۲۵ mg/kg) ساقه <(۱۲,۱۲۹ mg/kg) برگ((۳,۹۸۳ mg/kg می باشد . بالاترین میزان BCF در کل گیاه برابر۴,۷۰۶ می باشد. بیشترین BCF بافتهای گیاه به ترتیب شامل: ریشه <(۲,۸۶۷) ساقه < (۱,۳۸۴) برگ (۰,۴۵۵)می باشد که در غلظت ۵۰ میلیگرم بر لیتر و pH=۶ صورت گرفته است. همچنین نتایج نشان داد که مقدار TF گیاه با افزایش غلظت فلز منگنز در بستر گیاه تا محدوده ۳۰ میلی گرم بر لیتر و با کاهش pH، افزایش یافته و سپس با فزایش غلظت در محدوده های ۴۰ و ۵۰ میلی گرم بر لیتر کاهش یافته است. بیشترین میزان TF ساقه (۰,۴۹۳) و برگ (۰,۲۴۰) می باشد.

گیاه پالایی، فلزات سنگین ، BCF ، TF،Eepipremnum aurum species